METAL (ÇEVİRİ)

8.bölüm - %27

Yazar : taohuneytea
Çeviren : EgeHayal & byz_g-ri
Hikayenin asıl linki : http://www.wattpad.com/story/9734995-metal

Sehun o gece uyumakta sorun yaşadı. Bu atmosferle ilgili bir şeydi. Çok sessiz ya da çok karanlık. Hayır, sorun bu değildi, bunlar normal şeylerdi. Dışarısı rüzgarlıydı ve bir ağaç dalı sürekli pencere camına vuruyordu. Bu Sehun'u olması gerekenden daha fazla rahatsız ediyordu ve o battaniyesini hızlı bir hareketle arkasına atıp, oraya kadar gidip, o dalı ortadan ikiye ayıracak mantığa sahipti. Yorgun bir Sehun, son derece sinirli bir Sehun'a eşitti.

Penceresindeki hafif vuruşlar kısa sürede bir çeşit fon müziğine dönüştü. Nihayet, uykuya daldı...sadece birkaç saat sonra bir boğulma hissiyle uyanana kadar.

Sehun fazlasıyla şaşırdı. Son yıllarda sağlığı hiçbir zaman bu kadar kötü olmamıştı ve çok genç olduğu zamanlardan beri bu ataklar çok nadiren oluşurdu. Zorlukla hava almak ve nefesini düzene sokmak için çabaladı. Hiçbir işe yaramadığını fark edince, örtüsünü arkaya attı ve ayağa kalktı. O anda, değişen pozisyonuyla birlikte nefes alışı daha kötü bir hale geldi. Ellerini göğsüne götürdü ve tişörtünü kavradı, daha sağlam nefesler aldı. Ayağı bir gümbürtüyle yere çarptı ve ilaç kutusunun şu an durduğu masaya zorlukla yetişti. Eskisinden daha yakındı ama kuşkusuz yeterince yakın değildi. Eli masanın kenarına ulaştığı anda dizlerinin üstüne düştü. Ayağa kalkamayacağını düşündü ve görüşü biraz daha bulanıklaştı...

------

Tao bir sıçramayla uyandı, anında doğruldu. Yine bir gümbürtü duymuştu. Bunun yine genç efendi olduğunu varsaymak doğal olurdu, değil mi? Analiz etmeye başladı.

Şu anda hiçbir ses duyulamazdı. Ses kaçınılmaz şekilde koridorun karşısından gelmişti.

Kafasını salladı.

Hiç şüphe yok ki bu yine Sehun'du.

Olabildiğince sessizce kapıya koştu ve çabucak Sehun'un odasına girdi. Sehun'un korumasından çok tıbbi yardıma ihtiyacı olduğunu düşündü, gerçi o anın sıcağında bu acımasız bir şakaydı. O ne yazık ki fevri düşünen biriydi. Sehun'u dizlerinin üzerinde, kambur bir pozisyonda eğilmiş şekilde buldu. Buradan bile, onun keskin nefes alışlarını duyabiliyordu. İleri atıldı ve ilaç kutusunu kavradı, kutuyu yere koydu ve astım spreyi için içeriğine göz attı. Astım spreyini diğer çocuğun neredeyse eline tıkıştırdı. Sehun'un kapakla uğraşmasını ve sonunda ağzına götürmeden önce kapağın ayrılışını izledi.

Sehun ilaçla işi bitmeden önce yan tarafına doğru yığıldı, alabildiği kadar oksijen aldı. Tao onu izledi, bir tür tepki için bekledi.

"Tanrım, Sehun iyi misin?" Bir elini Sehun'un omuzuna koydu ve belirsiz bir kahkaha duydu.

"Ben.. acınasıyım.. değil mi?" dedi Sehun nefeslerinin arasında. Öksürdü. "Acınası sprey.. bozulan sağlık... Acınası." Kelimeyi tükürür gibi söyledi. Gölgeler gözlerini kapladı ama Tao dudaklarının soğuk bir gülüşle kıvrıldığını görebildi.

"Kapa çeneni, Sehun." Kolunu tuttu ve Sehun'u oturma pozisyonuna sürükledi, onu kendisine çekti ve sarıldı. Sehun'un kollarında kaskatı kesildiğini hissetti. "Sen acınası değilsin. İyi olacaksın. Sağlığın daha iyi olacak ve kendine acımayı bırakacaksın."

"Eğer bu şeyin neden olduğunu bilseydin.. bunu söyleyemezdin." Nefes alışı şimdi daha dengeliydi.

Tao ona doğru baktı. "Neymiş o?"

Sehun elleriyle yüzünü kapattı. Anlaşılmaz bir şey mırıldandı ve Tao onu duymak için aşağı eğildi. "Tekrar et?"

"Alerjiler." Kelime Sehun'un eli tarafından bastırıldı ve Tao onu zorlukla duydu.