Töre Serisi 2 - MEFTUN

1 | KANAYAN RUH

Ahlak ve namus deyince sadece kadından konuşmaya başlayan herkes, ahlaksız ve namussuzdur.

Frida Kahlo.'

🕘

Acıyı duyabiliyorsan canlı, başkalarının acısını hissedebiliyorsan insansındır.

Öyle anlar olur ki hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam eder insan.

Susuyordum. Sustuğum için anlaşılmıyordum. Etrafımda ki herkes birer canlıydı, insan değil.

İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı, bağırmaya zorlayan acıdan çok daha kötüydü ve ben ağzımı açamıyordum.

İçimde fırtınalar koparken sadece tebessüm ediyordum.

Kafamı sağa sola sallayarak bir adım geriledim. "Hayır dede. Ölsem de kabul etmem!"

Dedem oturduğu koltukta dikelerek "Edeceksin!" diye bağırdı. "Baban ve annenin canı yetmiyormuş gibi, şimdi de bizi mi öldürtmek istiyorsun?!"

Arkamda ki koltuğa çökerek hüngür hüngür ağlamaya başladım. "Neden ya neden! Ne için bu öfke? Ne için bunca dökülen kan!"

Babannem elleriyle yüzünü sıvazlayarak "Bak kızım, sen bizim tek torunumuzsun," diye söze başladı. "Seni o katillere gelin vermeyi inan ki hiç istemiyorum fakat buna zorundayız. Zerrin Haznedar dur durak bilmiyor. Torunu Alparslan'da öyle."

Ellerimi iki yana açarak öfkeyle bağırmaya başladım. "Anne ve babamın katilinin torunuyla evlenmemi istiyorsunuz benden! O kadını öldürmeden nasıl rahat edebilirim ben?!"

Babannem ağzını açacaktı ki dedem araya atladı. "Baban Selçuk Beyhanlı bu halini görse, üzülürdü. Sen Beyhanlı aşiretinin tek torunusun. Soyunu ve atanı korumak zorundasın! Bu evlilik olacak Eylül!"

Öfkeyle oturduğum yerden kalkarak merdivenlere koşmaya başladım.

Zerrin Haznedar'a yıllardır dinmeyen bir öfke besliyordum içimde.

Ben daha beş aylıkken öldürtmüştü anne ve babamı. Babam Selçuk Beyhanlı ve annem Mine'den bana kalan tek hatıra, doğumdan sonra çektirdikleri aile pozumuzdu.

Odama girerek kendimi yatağa attım. Hatrımda olmayan annemi özlüyordum şimdilerde. Yanımda olmasa bile isminin verdiği gururunu özlüyordum babamın.

Adım Eylül. Eylül Beyhanlı. Adımı babam koymuş. Ona eylül ayında geldiğimden, adımı böyle koymuş.

Babannem her daim anne ve babamın birbirine olan aşkını anlatır bana. Her daim babam gibi bir eş hayallemişdir.

Kaderin cilvesi miydi bilinmez, kader bana eş olarak ailemin katillerini sunmuştu.

Eğer iki aşiret arasında dostluk olmasa nice kanlar dökülecekti. Belki benim kanım da.

Haznedar aşireti hanımağası Zerrin Haznedar'dı. Eşi uzun yıllar önce vefat etmiş olsa da Haznedar aşireti yıkılmamış, aksine soyuna soy katarak bu güne kadar gelmişti.