Töre Serisi 1 - NARİN'in devam kitabıdır.
"Eylül, hadi uyan kızım!"
Gözlerimi araladığım an, babannemin yüzü görüş açıma girdi."Nihayet uyandın! Hadi, çabuk kalk. Görücülerin gelecek."
Üzerimde ki battaniyeyi fırlatarak hızla doğruldum."Babanne ne...
Herkese merhabalar. Uzun bir bölümle karşınızdayım. Lütfen bölümün karşılığı beğeni ve yorum yapın ki diğer bölüm hızlı gelsin. Satır arası yorumlarınız, karakterler hakkındaki düşünceleriniz benim için çok önemli.
İyi okumalar.🕊️
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi bir hafıza bir insana verilen en büyük cezaydı. İnsan bazen unutmak isterdi. Unutmak istediği şeylerden kaçmak isterdi. Ben kaçamıyordum. Kafamın içindeki sesler susmuyordu. Ne yaparsam yapayım dindiremiyordum.
Gittikçe hastalıklı bir boyuta erişen bu rahatsızlık beni yine müşkül duruma düşürmüştü. Gözlerimi açtığım an zihnime üşüşen görüntüler gözlerimi sonsuza dek kapatmamı istememi sağlıyordu.
Bir koltukta boylu boyunca uzanıyordum. Üşüyordum. Gözlerimi açtığım an hissettiğim ilk şey burun ucumun donmuş oluşuydu.
Elim başıma gitti. Başım acayip çatlıyordu. Böyle ağrı çektiğim zamanlar kafamı duvarlara vurmak istiyordum. Sahi, diner miydi acım?
Kafamı kaldırarak etrafı incelemeye başladığımda nerede olduğumu çözmeye çalışıyordum. Koskoca bir salonda yalnız başımaydım. Neredeyse her duvarı boydan boya cam olan salon beni epey ürkütmüştü. Hava zifiri karanlıktı ve ormanlık alanda rüzgardan birbirine geçen ağaçlar kalbimi korkuyla sarsmaya yetmişti.
Hızla yerimde dikelerek "Alparslan," diye bağırdım. "Kimse yok mu?"
Sesim yankı yapıp kulaklarıma ulaştığında korkuyla ayağa kalktım ve etrafı taramaya başladım. Evde tektim. Alparslan beni burada bir başıma bırakıp hangi cehenneme gitmişti.
İleriye doğru bir adım atacaktım ki ayağımın altında ezilen kağıtla duraksadım. Ayağımı kaldırdığımda bir şeyler yazılı olan kağıt parçasıyla karşılaştım.
Korkuyla eğilerek kağıdı aldım ve okumaya başladım.
Cehenneme hoşgeldin sevgili karıcığım. İki haftalık ev yasağın bittiğinde yanına gelmiş olacağım. O zaman uslu bir kadın olduğunu görürsem cezan biter. Eğer hala hırçın olduğunu sezersem cezan ikiye katlanır. Süren başladı. Bol şans!
Alparslan.
Ağzım açık kaldığında kağıdı avcumun içinde öfkeyle buruşturarak yere fırlattım. "Aptal herif!"
Koşar adımlarla açılmayacağını bildiğim kapıya ilerledim ve kolu indirdim. İki hafta burada n'apardım ben?
Açılmayan çelik kapıya sert bir tekme savurarak cama doğru koşturdum. Camlı kapıyı gördüğüm an şok oldum. Cam kapılar üç farklı yerinden zincirlenmişti.
