The Touch Of Fear (COMPLETED)

Chapter 22: He Never Failed To Make Me Happy

ALEXA'S POV

        Hindi ko na namalayan na 1:00 na pala. Ay lintek! 2:30 nga pala ang punta ng Gorilla! Agad naman akong bumangon at naglinis'linis. Nagluto na din ako ng pang lunch ko. After kong kumain e naligo na ko. Nagbibihis na ako nung biglang may kumakatok sa labas. Sheeet. Ano na bang oras na? Aagad kong dinampot ang phone ko at yes, it's 2:30. Dali dali ako nagbihis at pinagbuksan siya.

"Omg! HAHAHAHAHAHAHAHAHHAHA. Bakit ganan ang outfit mo? HAHAHAHA"

"Pwede na ba akong pumasok , mabigat ang dala ko!"

"PAsok na! Teka, kukunin ko ang phone ko. Pipicturan kita. HAHAHAHAHA"

"1...2...3"

Bakit nga ba utas na ko kakatawa ? Paano ba naman ginaya niya lang naman ang hairstyles ng fav. Member ko sa One Direction na si lou. Naka stripes siya na damit at red na pants with matching converse. Hindi siya ganto pumorma e. Paano nga ba siya pumorma? Polo shirt, denim pants, Plain V-necks, and rubber shoes. Wow. Ibang'iba siya ngayon. As in mala'louis Tomlinson talaga.

"Gwapo ko no? HAHA"

"Grabe! I kennat. Bakit mo ba siya ginaya?"

"To make you happy. Di ba hindi ka makaka'punta sa concert nila? kaya eto ako ngayon. Hindi ko kaya gayahin silang Lima, kaya hanggang Louis lang ako"

"Oh my ghad. HAHAHAHA. Thanks a lot Carlo. Para san ba tong mga pinamili natin kahapon?"

"DIY na damit. Hmmm, nag print na ako dito ng mga typical na sinusuot ni Louis na printed shirt. Then eto naman mga papel e para sa banner"

Na speechless naman ako dun. Wala akong masabi. Naiiyak na ako!

"Wag ka namang maiyak! Ginawa ko nga to para naman sumaya ka tas iiyak ka naman! Alis na nga ako"

Paalis na siya nung bigla ko siya niyakap mula sa likod. Umiiyak na ako. Grabe

"Bawal ba ang tears of joy?! SHeeeeet! Thank you talaga"

"Para-paraan ka para mayakap ako e"

"Shutanginang yabang mo!"

"HAHAHAHA. Joke lang monkey! Lumambitin ka na lang sa kisame kung saan sila magko'concert. para makapanood ka"

"Gago!"

"I love you too"

Napatigil naman ako sa sinabi niya. What the fuck!

"Joke lang! Ano tumigil na naman ba ang oras mo dahil sa sinabi ko? Feeler mo ha. HAHAHA" 

"Haaay nako! Simulan na natin to carlo!!"

"Teka... Ang bilis mo naman masyado Alexa. Hindi pa ako ready!"

"W-what?"

"HAHAHAHA. You should've seen your face. HAHAHAHA"

"Papa'alisin na kita tamo!"

"Joke lang yun. HAHA. Ako na sa damit. Ikaw na sa banners"

"Okay then:)"

4:30 na at finally tapos na din kami. Hinintay kasi namin matuyo yung ginawa niyang DIY shirt. Agad naman siyang nagpatugtog ng 1D songs.

"Goooooooooooooooood eveniiiiiiiiiiiiiiiiiing Manilaaaaaaaaaaaaaaaaaa!" sabi niya with full energy and with British accent.

Kumanta lang siya ng 5 songs. Para kaming tanga, naki'ride naman ako sa kunyare e concert niya.

"OH MY GOOOSH! I LOVE YOU ONE DIRECTION! WAAAAAAAAA! I LOVE YOU SO MUCH! MARRY ME PLEASE! MARRY ME!!!" 

After that concert, e sabay kaming nahiga sa sahig. Nakakapagod. Pero alam kong mas pagod siya. 

"Wow. That was amazing. Thank you Carlo"

"Nakakapagod. Pero napaka worth it. Kasi naging masaya ka"

"Dito ka na mag dinner. magluluto ako"

"Masaya na ako sa Adobo"

"Osige.."

Nagluto na ako. AT nagitla ako ng makita siyang tulog sa sofa. Paluto na din kasi yung adobo, gigisingin ko na sana siya. Kaso ayun nga, mukhang pagod ang pota.

"I'm starting to have feelings on you. But then again Im scared. i'm scared to love you carlo. When the right time comes na handa na ko pumasok sa isnag relasyon ulit, sana hindi ka pa pagod, sana hindi ka pa suko na panahon na yun. Sana hindi mo sabihin sakin na "It's too late" I'm willing to take the risk... Sooner or later magkakaroon din ako ng lakas ng loob para sabihin sayo ang katotohanan"

After that, binalikan ko na muna yung niluluto ko at naghain na ko.

"Gorilla. Gising ka na. Tara nang kumain!"

"Hmmmmmm" Shit! He have that sexy voice!

"Sige na, gumising ka na. Kain na tayo"

Gumising at tumayo na siya. Pumunta na siya sa dining area. At sinimulan na naming kumain.

"Sarap naman ng luto mo"

"Aba syempre."

"May bibigay ako sayo mamaya. After nating kumain nuod tayo ng movie"

"Anong movie naman?"

"Ano bang meron ka diyan?"

"Where We Are Tour Film ng 1D"

"Edi yun"

"Seryoso ka?"

"Oo"

Sinet ko na aga yung DVD. Haaaay buhay. Kikiligin na naman ako neto dahil kay Lou Babe. Sheet. Concert nila.... Concert... Naiyak ako after ng movie. Gusto ko talagang pumunta e!!!

"Asan na yung ibibigay mo?"

"Promise me one thing"

"Ano yun?"

"Promise me na tatanggapin mo ang ibibigay ko"

"Hoy! Baka ipis yan ha! O baka butiki, daga, o kung ano man!"

Bigla siyang may kinuha sa may singit ng sofa.

"I really did my best to find this one. I know that this one will make you very happy. I don't want you to missed the On The Road Again Tour Of One Direction here in Manila. Gusto kong sabayan mo sa sigawan ang lahat ng directioners na pupunta. I want to be part of your happiest moment in life. Ayaw kong makipagsiksikan ka pa. Kaya naman VIP ang kinuha ko. Malapit ka stage don't worry. may banner ka na ha."

What the hell. i don't know what to say. I don't know what to react.

"Umiiyak ka na naman ha"

"Holy shit James carlo Carpio! Grabeeeeee! I can't express how happy I am. It feels like I'm dreaming. Grabee! Waaaaaaaaaaaa! thank you! Thank you! Thank you!

"Sabi na nga ba at worth it naman ang hirap ko. Your welcome"

Thank you Carlo. Thank you. One direction ticket! Holy sht! I can't wait to see my boys.