Suç Mahali

5

Karanfil  beni afallatmıştı. Kimdi bu ,ne  istiyordu benden?

Hayatımı rayına oturttuğumu sanarken tren raydan çıkıp uçuruma doğru istikrarli bir biçimde yol alıyordu ve bir noktada kurmaya çalıştığım hakimiyet tuzla buz oluyordu.

Adalet bir dolma kalem gibiydi mürekkebi adaletin olduğunu silinemez bir biçimde nakşediyordu ama kalem kartları dağıtmadan kazanmak isteyenler için rahatlıkla şekil değiştiriyordu.

Bu kadar bilinmemezlikte fazlaydı bazı şeyler artık kaldırıldığı dip bucaktan ortaya dökülmeliydi. Miski amber  kokulu yanmış karanfili kutuya bıraktım.

Odama doğru merdivenleri aşındıracak bir hız ile koştum. Telefonumu titreyen ellerimle birlikte Akşını aramak için harekete geçirdim. Aramam ve telefonun ilk çalışta  açılması bir oldu . Akşını endişelendirmemek adına olabildiğince sakin olmaya çalışarak konuşmaya başladım.
"Nerdesin Akşın ?"

Min'im holdingdeyim birşey mi oldu?

Sesi  sakinleşmemde çok etkiliydi bu adamın. Herşeye rağmen tebessüm edip

"Hiç ne zaman gelirsiniz çağın ile? diye sordum.

Telefondan gelen sesler ile Akşına

" Neler oluyor orda o seslerde ne? diye sordum .

"Bekle hoparlöre alıyorum "dedi.

"Buyur  dinle min'im"

Çağın bağıra bağıra

Üzüldüğünü görmek ister miyim
Dayanabilir miyim
Ne sanıyorsun beni

Ah aşkım, aman aşkım
Sen ne dersen tamam aşkım
Acılar içinde kaldın
Ne istersen söyle aşkım
Bu senin farkın

Kahkaham ağzımı ve zihnimi doldurdup az önce  olanları kenara çekip ortaya kuruldu.
Gözümden yaş gelene kadar güldüm ben burda Akşın da orada sinirden gülüyorduk.
Telefonu hoparlörden kendi kulağına geri götürdü .
"Bundan plaza beyefendisi olmaz bu puştun yeri pavyon yaaa offf "dedi .
Çağın da oradan 
"Arkadaşlar Akşını arıyoruz arıyoruz bulamıyoruz,  Akşın nerdesin ?
Bulan arkadaşlar haber versin ".

Akşın 
"Lan puşt biraz sonra döve döve öyle bir  plaza beyefendisi   yaparım ki seni arayıp arayıp bulamazlar haaa".

Çağın  gülüp
"Ay abi seninde için geçmiş yaa .
Alt tarafı şarkı söyledik ya sustum tamam .
Sen konuşmaya devam et plaza beyefendisi hıııhh ! .

"Minelim  sen  kapat 1,2 saate orada oluruz öpüyorum ".

"Tamam öptüm ".

Tekrar düşünceler vahşice  aklıma kumpaslar kurmaya devam ediyorlardı .
Gerçekler bugün açığa çıkacaktı,  ben mi hafife alıyordum yoksa ardımdaki gerçeklikler mi korkutucuydu henüz haberdar değildim. 
Elimdeki kitaba o kadar yogunlaşmıştım ki
Çağının beni yanağımdan öpmesiyle varlıklarını  hissetim . Çağına gülümseyip bende onu kocaman öptüm .

"Hoşgeldiniz "

Hoşbulduk min'im

dedi  Akşın koltuğa ikiside kuruldu . Akşın yüzüme bakınca tedirginliğimi anlamıştı. 

"Imm  5 yıldır hafızam kayıp,  sadece sizi tanıyorum ve biliyorum , psikoloğum .
26 yıllık hayatımda kendi hakkımda bildiklerim sadece bunlar . Sizcede çok kırıcı değil mi ?"

Yüzlerindekin binlerce duygu geçti., kalakaldılar ne diyeceklerini , nereden başlayacaklarını bilemiyor gibilerdi .

"Artık herşeyi öğrenmek istiyorum ben altından ne çıkarsa çıksın bu kadar bilinmemezliği kaldıramıyorum ben .
Bana herşeyi  anlatabilir misiniz artık?"

Selamm😊  yeni bölüm de böyle oldu . Yazdıklarımın kısa olduğunun farkındayım ama kendimi yavaş yavaş  geliştirmeye çalışıyorum bu platformda .
Umarım herşey sizin ve benim için güzel
olur .🌱