feel it twice | hyunhosung

I know love is the loneliest place when you fall alone

"Hayır! Jisung, sen deli misin?"

"Sus, gerizekalı. Çok güzel bu!"

"Değil!"

"Yemin ediyorum, ağzını yüzünü dağıtırım!"

"Sana bağırıyorum diye mi?"

"Evet!"

"Neden?"

"Bağrıma bana!"

Önümde, bana giysi seçmeye çalışırken kavga eden Hyunjin ve Jisung'u ayırmak için ne yapmam gerektiğini düşünüyordum.

Bir şey yapmadım.

Çünkü, iki saniye gözümü kapattığımda sarılmaya başlamışalardı.

"Özür dilerim, Jinnie."

"Asıl ben özür dilerim, Sungie."

Ayağa kalktım ve onlara ilerledim.

"İkiniz de özür dilediyseniz, ne giyiyorum?"

Ayrılıp birbirlerine baktıklarında göz devirdim.

"Jisung'un istediği beyaz pantolon ve Hyunjin'in istediği beyaz üstü giyiyorum."

İkisini de odamdan çıkarmıştım, her ne kadar 'ikisi de beyaz olmaz' deselerde.

Bembeyaz giyinip odamdan çıktım. İkili beni görünce baştan aşağıya süzmüştü.

"Melek kılıklı şeytansın."

Hyunjin'in dediğiyle ona tekme attığımda ellerimi tutup öptü.

Ne yapıyorsun, manyak?

İkisini de evin dışına sürükledim ve ayakkabı giyme töreninden sonra arabaya varabilmiştik.

"Hyung! Unutma Felix'i alacağız."

"Unutmadım."

Jisung'un saçlarını karıştırdığımda bana kaşlarını çattı. Arabaya bindik ve ben Felix'in evine sürmeye başladım ama Jisung hala kaşları çatık duruyordu. Felix'in evinin önüne gelince durdum ve Jisung'a döndüm.

"Öyle durunca korkutucu olmuyorsun, aksine şirin oluyorsun."

Kafasını salladı ve Hyunjin'e bakmaya başladı.

"Hyung haklı."

Jisung arabadan çıkınca gülmeye başladım. Hyunjin'in oturduğu tarafın kapısı açtı, onu dışarıya sürükledi ve Hyunjin'i ön koltuğa oturtana kadar can çekiştirmesine devam etti.

Jisung arabaya tekrar girene kadar Felix gelmişti. Felix gülerek, Jisung ise somurtarak arka koltuğa oturdular.

"Ne oldu size?"

"Minho Hyung'a sinirliyim ve Hyunjin, Minho Hyung'un tarafında."

Küçük çocuk gibi konuşan Jisung'a gülen Felix bize döndü.

"Hyunjin, Jisung'dan ayrıldın mı?"

Felix'in dediğine ben gülerken diğer ikili gülmüyordu.

Arabayı çalıştırırken konuştum.

"Jisung, cidden bana saçına dokundum diye mi sinirlendin?"

"Evet!"

Araba sürdüğüm için gülmemi tutarken, Hyunjin nefes almadan benim için de gülüyordu.

"Gerizekalı aptallar, hep aynı şeyi yapıyorsunuz! Ben çocuk muyum?"

"Evet."

"Evet."