De knappe crimineel

Deel 5

Louis Tomlinson

Als ik die ochtend heb ontbeten, kijk ik of mijn moeder er is. Ik klop en daarna open ik de deur van haar slaapkamer. Ze lag nog rustig te slapen. Ik gaf haar een kus op haar wang en ik fietste naar de TBS kliniek toe. Als ik de deur open van de kliniek staat er een balie. Ik loop er naar toe en ik begroet de vrouw. "Hoi". Zegt ze vriendelijk terug. "Wat kan ik voor u doen?" Vraagt ze. "Ik kom voor de stage plekken." "Wat is je naam?" "Louis Tomlinson" "Oké, loop rechtdoor en ga de eerste deur links." Ik volg haar advies op en doe precies wat ze zegt. Ik loop een grote zaal binnen. Als iedereen er is begint Emma te praten. "Goedenmorgen allemaal, we staan nu in het arbeids lokaal. Hier kunnen de patiënten onderanderen schilderen. Goed. Jullie hebben allemaal een planning en iedereen krijgt een begeleider, deze begeleider zorgt ervoor dat iedereen de weg kan vinden in dit gebouw. Er komt een jonge van ongeveer 2 jaar ouder dan mij, naar mij toe. "Ik ben Milan." Hij steekt zijn hand naar mij uit. Ik schud zijn hand. "Ik ben Louis" Zeg ik. Hij knikt.

Na een paar uur zijn we bij de laatste functie gekomen. psychologie. Milan leid mij naar een kamer toe waar een psychologe zit. Milan loopt weer weg en hij sluit de deur. "Ik ben Lisa." Zegt de psychologe. "Ik ben Louis." Reageer ik. Lisa begint mij van alles uit te leggen. Ik ben er al snel achter dat ik alles geheim moet hoeden wat in deze kamer word gezegd, anders kan ik in de gevangenis komen. Na een tijdje komt er iemand binnen.

Harry Styles

Met een bewaker aan elke zij, lopen ik naar de psychologe toe. De bewakkers doen een deur open en ik kijk naar de grond. Ik hoor dat de deur dicht gaat en ik ga aan een tafel zitten, met nog steeds een gebogen hoofd. Ik hoor een vrouwlijke stem zeggen: "Ik ben Lisa en de stagere naast mij heet Louis. Zeg Louis eens gedag" Ik met moeite en ik zie Lisa. Ik glijd met mijn blik naar rechts. Ik kijk recht in zijn ogen. Het waren DE ogen. Diet is DE jongen. Mijn mond valt een klein stukje open. Een tijdje blijft het stil. Ik zou wel uren naar hem kunnen kijken. En de naam van deze perfecte jonge is dus Louis en hij komt hier ook nog werken. Fuck! Hij is natuurlijk fucking boos vanwegen wat ik heb gedaan. Ik heb het echt verpest. "Ik ben Harry." Zeg ik snel om de stilte te verbreken. "Als eerste wil ik zeggen dat alles wat hier wordt gezegd geheim blijft." Hoor ik Lisa zeggen. Ik knik. Ik hoor dat Lisa mij van alles vraagt, maar ik blijf afwezig naar Louis staren. Hij is zo knap. Ik hoor dat Louis aan Lisa vraagt of hij wat aan mij mag vragen. Ik zie in mijn ooghoek dat Lisa knikt. "Heb je spijt van het afgelopen incident." Zijn stem is echt geweldig. Ik knik. "Je hebt het slachtoffer leten gaan, waarom is dat?" Vroeg Louis aan mij. Ik antwoorde en zei verlegen: "Ik was heel zelfverzekerd over de zaak. Ik was van plan om gewoon een beetje paniek te veroorzaken. Ik besloot uiteindelijk om één iemand neer te schieten, maar toen ik in zijn prachtige blauwe  ogen keek verdronk ik er in. Het leek net als of ik bevroor. Mijn arm werd opeens loodzwaar en ik kon geen stap zetten. En toen kwam ik erachter dat ik nooit aan dit leven had moeten beginnen." Het spijt me. voormde ik met mijn lippen richting Louis. Hij gaf mij een geruststellende blik. Ik voelde een glimlach op mijn gezich vormen. "Het is natuurlijk niet goed wat je hebt gedaan, maar het is uitstekend dat je je eigen fouten herkend." Hoorde ik Louis zeggen. Lisa keek met een trotse blik naar Louis en ze knikte instemmend. Even later werd ik weer terug gebracht naar mijn cel.

Louis Tomlinson

"Zo." Hoor ik Lisa zeggen. Ik kijk haar aan. "Je bent geknipt voor een baan zo als dit. Ik ga mijn best voor je doen." Zij ze. Ik bedankte haar en ik stapte op mij  fiets. Ik reed naar huis en onderweg dacht ik alleen maar aan Harry. Het speet hem echt!

--Heyyyy, weer een nieuw hoofdstuk.
Vote
Comment
Share
Follow
Alvast bedankt
Byeeeeeeeeeeeee---