ဆေးရုံကဆင်းလာပြီး နောက်နေ့ကြတော့ မအနားမှာပဲနေဖြစ်တယ် နေကောင်းသွားတယ်ဆိုပေမဲ့ အရမ်းအဆင်ပြေတဲ့ပုံမဟုတ်သေးဘူးလေ ။ တပါတ်လောက် ဒီမှာနေမယ်လို့ဒေါ်လေးကိုပြောပြီး မ အနားမှာသာ အချိန်ပြည့်ကပ်တွယ်ချင်တော့သည် ..
" ငယ်လေး "
"ဗျာ မ "
"မ ကိုချစ်လား "
နေသိပ်မကောင်းသေးတဲ့ကလေးဆိုးကြီးက လူကြီးလေးနားမှာ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ ကပ်ချွဲနေရဲ့...၊ တခါတလေ ကလေးဆန်တတ်သလို လူကြီးတယောက်လိုလဲဆုံးမပေးတတ်တဲ့ သူမကို အချစ်တွေပိုပိုလာရပါတယ်
"ဟောဗျာ ချစ်တာပေါ့အများကြီးချစ် "
သဘာဝအတိုင်းပြင်ဆင်ထားမှုမရှိတဲ့ မ မျက်နှာလေးက ကြည်လင်ကာ အမြဲအေးချမ်းနေတယ် ။ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ အမျိုးသမီးလေးကို ငေးကြည့်မိတော့ နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို နမ်းရှိုက်လာတယ်. ။
"နေသိပ်မကောင်းသေးလို့ အလွှတ်ပေးထားတာ လူကိုလာလာကလိနေတယ်နော် ဒေါ်ငြိမ်းဝင့်လွှာ "
"ကျွန်မက ချစ်လို့နမ်းတာပေါ့ရှင်ရယ် ကျွန်မနဲ့အတူပန်းခင်းကြီးထဲသွားမလား ငယ် "
ငယ်လေးရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တော့ အလိုက်သိစွာ ကျွန်မလက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်လာတယ်..
"မ က သွားချင်လို့လား "
"အွန်း "
"သခင်မလေးအလိုကျအတိုင်းပါပဲဗျ "
"ငယ်လေးကွာ "
သာယာထဲနေ့လည်ခင်းမှာပဲ ကျွန်မတို့အချစ်တွေယိုဖိတ်နေကြသည် ။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပူးကပ်စွာ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့အနမ်းတွေ နေရာယူထားကြတယ် ။
ကျွန်မရင်သားပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေတဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေကအလုပ်ကိုယ်စီရှုပ်နေကြတယ်...
အောက်ပိုင်းမှာ ကလေးမုန့်ငတ်သလို ကျွန်မပန်းပွင့်လေးအား အတင်းစားသုံးနေတဲ့ငယ်လေးကြောင့် သာယာမှုတွေခံစားနေရသည်..
"အားးး အင်းးး ...."
"ကျယ်ကျယ်လေး ညဥ်းသံကြားချင်တယ် မ "
ပြောကာ သူမရဲ့ ပန်းပွင့်လေးထဲအားကုန်ထိုးမွှေလိုက်တော့သည်..
YOU ARE READING
ဆုံမှတ် 🕊 ☾︎ ဆုံမွတ္ 🕊 ☽︎
RomansaOwn Creation // { Complete } အရင်တုန်းက မရဲ့ အချစ်ဦး ချစ်သူတွေဘယ်သူတွေပဲရှိခဲ့ရှိခဲ့ အဆုံးသတ်မှာ ငယ်နဲ့မ အတူတူပေါင်းဖက်ရဖို့ပဲလိုတယ် - ခြူးမြတ်သွယ် ကိုယ့်ချစ်သူကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးမြတ်နိုးရခြင်းကလဲ အချစ်ရဲ့စွမ်းအားတွေသည်ပဲမလား -ငြိမ်းဝင့်လွှ...
