（. . . 🌊 ）
━━ . ❪ 𝔞𝔲𝔯𝔬𝔯𝔞 ❫ ❛ seni sonsuza kadar seveceğim, ayrılmak zorunda kalsak bile ❜
🗡️ ， belki de en büyük keder bir başkası gittiğinde
dünyada tek başı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İKİ haftaya yakın süredir gemideydik. Sular durgundu dalga yoktu. Erzaklar bitmişti. Ve önümüzde bir Kara parçası bile yoktu. Drinian bu gidişle gidersek açlıktan ölebileceğimizi bile söylüyordu. Bunun dışında Edmund ile konuşmamazlığımız devam ediyordu. Onunla her konuşmaya başlayacağım sırada yanımıza biri geliyor yada bir işi çıkıyordu onu hiç yanlız bulamıyordum.
Caspian Haritaların incelendiği odadaydı. Lucy artık kendi başına kaldığı odada yatmaya hazırlanıyordu. Artık mürettebatın geri verdiği odada birlikte kalıyorduk.
Güverteye çıktım. Kimse yoktu. Herkes dinlemek için mola vermişti saat gece yarısına ulaşmıştı. Güvertede ilerledim taki en uç nokta da oturan kişiyi görene kadar. Kalbim hızlandı. Sessiz ve hızlı adımlarla Edmund'a doğru yaklaştım. Hala beni fark etmemiş olmalı ki bir tepki vermedi Ta ki ben boğazımı temizleyene kadar. Edmund hızlıca arkasını döndü beni görünce tepkisini geri çekerek önüne geri döndü. Oturduğu yerdeki boşluğa ilerledim.
"Oturabilir miyim?" Diye mırıldandım onun duyabileceği şekilde.
Edmund bana baktı, kafasını salladı.
Sessizce oturdum. İkimizde konuşmadık hiç bir ses çıkmıyordu sadece gemiye vuran deniz dalgaların sesi kulağa çarpıyordu
"Özür dilerim, aptalca davrandım ve sen benim kardeşimsin. Özür dilerim Edmund." Dedim, Edmund'un şaşkın bakışları beni buldu. Gözlerimi ondan ayırmadan.
"İkimizde korkunç şeyler söyledik. Tek istediğim senin de beni affetmen, çünkü ben seni affettim." Dedi hala gözlerini ayırmadan. O anda durdum ve onu kendime çektim.
"Gel buraya Ed"
Edmund anınd anana sarılırken onu iyice kendime çekip kulağına mırıldandım.
"Sen benim kardeşimsin Ed, seninle hiç küsmemiştim ki."
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
Güverteye çıktım. Aradan haftalar geçmesine rağmen denizde bir haraketlilik yoktu. Sabah güneşi başıma çarparken mürettabatın Eustace hakkında birşeyler söylediğini duydum. Drinian birşeyler bağırdı. Merdivenlerden çıkan Caspian'ı gördüğümde yanına gitmeye yeltendim.
"Caspi-" bir anda Geminin ileri gitmesi ile sözüm yarım kaldı çünkü tutunduğu kotkuluktan kayarak kendimi merdivenin basamaklarını Caspian'ın kollarında buldum.
"İyi misin." Diye sordu beni kaldırırken.
Sorusuna aldırmadım onun yerine tedbirli davranarak etrafa bakındım.
