JİKOOK {ÖĞRETMEN}

11. bölü(m)

(Smut içerik vardır!)

Sessizliğin hakim olduğu bu karanlık gecede iki genç dar sokakta Jimin'in arabasına doğru yürürken Jungkook düz suratından ödün vermemiş, sarışının yüzüne bile bakmamıştı.
Onun aksine sürekli göz ucuyla jungkooku gözetleyen Jimin, elleri cebindeyken yumruklarını bir türlü gevşetememiş gerginliğini üstünden atamamıştı.

İkisi de lafa nasıl başlayacağını unutmuştu.

Jimin jungkook'u bu dört gün içerisinde çok merak etmişti, o kadar özlemişti ki, yokluğuna alışamamıştı.

Üç yıl boyunca hemde...

Jm: Ee? Gecenin bu saati neden dışarıdasın?

Jk: seni sormalı. Ne yapmaya çalışıyordun?

Jm: seninle konuşmaya geldim.

Jk: bu saatte mi?

Jm: evet bu saatte?

Jk: göz altların şişmiş, uyumadığın belli Jimin.

Jm: dört gün boyunca hiç uyumadım. Alışkınım.

Jimin'in beyaz renkteki modern arabası yavaş yavaş görünürken Jungkook'un çalan telefonu sessiz ortamı adeta uçarak bozmuştu.
Fırsat bilip telefonu cebinden çıkaran Jungkook kimin olduğuna bile bakmadan aramaya cevap verirken Jimin bakışlarını tekrar önüne indirmişti.

Jk: efendim hyung?... Dışarıdayım. Sadece uyku tutmadı... Üzgünüm söylemem gerekirdi. Tamam görüşürüz.

Jungkook cebine sıkıştırdığı telefonundan elini çekerken başını kaşımış ardından ilerleyen ayaklarını durdurmuştu.
Onunla beraber duran Jimin diyeceği şeyi beklerken bir adım geriye atmıştı uzun olan.

Jk: gitmem gerek, araban burda. Gidebilirsin herhalde.

Jm: hayır gidemem.

Jk: anlamadım?

Jm: korkuyorum benimle gel lütfen.

Jimin tabiki korkmuyordu. Nede olsa arabayla gidecekti bu yüzden pek sıkıntı edeceği birşey değildi fakat onunla biraz daha zaman geçirmek istiyordu.
Bu yüzden uydurduğu bahanesinin tutmasını ummaktan başka bir seçeneği yoktu.
Gerçi Jungkook'ta ondan farksızdı. Sırf yanından kaçıp gitmek için Namjoon'u bahane etmeye çalıştığı doğruydu.

Jk: buraya nasıl geldiysen öyle git.

(Pis odun köpek)

Jungkook Jimin ile yarıladığı yolu geri dönmek için arkasını döndüğünde Jimin bırakmamış hemen kolundan tutup durdurmuştu onu.

Jm: arabamı düzgün kullanamıyorum, sanırım başım dönüyor. Midem de bulandı sanki.

Yalan.

Jm: lütfen eve kadar eşlik et.

•

İkiside arabada sessiz bir şekilde hiçbir kelimeyi ağızlarına almazken Jungkook Jimin'in arabasını onun evine sürüyordu şimdi.
Jimin artık oynamaktan uyuşmuş parmaklarını serbest bırakıp camını açınca artık birşeyleri açıklamanın vakti geldiğini anlamıştı.

Ellerinden biri vites topuzunu tutan Jungkook'un elini tutunca Jungkook anlık olarak ellerine sonra da Jimin'in yüzüne bakmıştı. Elini yavaşça elinin altından çekerken bu sefer sıkıca tuttu Jimin.

Jk: ne yapıyorsun?

Jm: arabayı durdur.

Jk: neden?