BENİM GÖRDÜKLERİM

BÖLÜM 4:GERÇEKLİĞE DÖNÜŞ

Birden bire kulaklarim ugutulanma başımsa dönemeye başladi en son hatırladığım şey saatin çıkartığı tik taklı sesti ve uyandım
Dün gece rüyada yaşadıklarım yüzümü yıkarken aynada yeniden anımsadım yüzümü kurlayıp kahvaltıya oturacaktım ki salonda ki saatte akşama doğru dört yazıyordu nedenini bilmem ama çok büyük bir panik yaptım sanırım bu kadar telaşlamamın sebebi ortalama bir kaç yılık kısa bir ömürün bir günü boşa geçirmemdi

Sanırım bu da haklı bir telaştı hem konu bir gün değil ya her gün böyle olursam!
Biraz sonra kendimi toparladım gözyaşımı silddim
Babaanneme evin içinde seslendim ama ses gelmedi bir süre sonra kapı çaldı

Açmaya çalıştım kapı anhatarlıydı eve ilk geldiğim zaman askıya asılı bir yedek anahtar gözüme çarpmıştı baktım anahtar hayla oradaydı anahtarı aldım derhal kapıya koştum çünkü bu dostca bir kapı çalma şekli değildi kapıyı açtım bir kaç adam dedilerki öldü

"kim dedim"
(cümleyi ağzında geveliyerek)

"babaannen"

"ne saçmalıyosun dedim" başkada bir şey demedim öylece yüzümü yere çevirdim iki ayağımın üstüne düşerek bağırdım
Sanırım dünya benim omuzlarımda ağır ruhumda bedenime ağırdı

"ağla" (diye bir ses geldi)
(Kfamı otarafa çevirip)

"sende kimsin dedim?"

"ben senin anlatamadıklarınım"
(Sinirlerim bozulduğu için güldüm)

"yani yeni bir manyaksın" diyip
(Elimde, etrafımda ne varsa otarafa doğru fırlattım)

"tabi ne bağırma sesi nede başka bir ses geldi sadece banim attığım cam eşyaların kırılma sesi bir kaç eşyayıda devirme sesi geldi (tabi bunlar hepsi yaşanırken insanlarda oradaydı bu yaptıklarıma bağzıları babaannemin öldüğünden dolayı böyle yaptığımı bağzılarıda aklımı yitirdiğim için böyle yaptığımı konuşuyarlardı)
Bütün her şey bitti cenazeyi gömdük ve eve geri döndük artık tektim

Olayın üstünden on gün geçmişti hala uyuyamıyordum arada insanlar yanıma geliyorlardı ama çekinerek çünkü benim şizofren bir hasta olarak görüyorlardı zaten çok oturmuyorlardıda yemeği bırakıp gidiyorlardı
Gözaltlarım şişmişti artık uykusuzluktanmıdır yoksa ağlamaktan bilmiyorum evde kalıyodum o eskiden yanıma gelen gördüğüm hayali kişilerde yanıma gelmiyordu
Bir süre sonra komşular davranışlarımdan korktukları için ... aradılar kapı çaldı baktım
Aklı ve sinir hastalıkları çalışanları yani siz nedersiniz bilmem ama onlar yani çevremdeki insanlar

"deli avcısı abiler deli kızı götürmeye geldiler"
(Diyorlardı)
Adamlara bakarak

"buyrun ne vardı"

"biz .......akıl ve sinir hastLıkları hastahanesinden geliyoruz ruh sağlığınız tek kalmaya elverişli değil lütfen zorluk çıkartmayın"
( dışarı çıkıp)

"tabikide zorluk çıkartmıyacağım ama bir isteğim var babaannemin mezarını birkez daha
Gidebilirmiyim"

"Sadece birkac dakika"basinla onaylamamla tepedekimezarlığa doğru yürümeye başladık
Mezarlık yakındı zaten kolarım ayaklarımda serbestti adamlarin arkamdan bana acıdıklarına dair konuşmaları ise hiç yardımcı olmuyordu mezarliğa az bir mesafe kala
Tepeye doğru koşmaya başladım...