İlk aşkının mahalleden taşınacağını öğrenen İpek Deniz, büyük bir özgüven ve umut ile belki de Hakan'ı son kez göreceği gece karşısına geçip her şeyi açık açık söyler.
Hakan tarafından kesin bir şekilde reddedilen İpek Deniz büyük bir yıkıma uğrarke...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm yorumları çok düşük, bir kaç tane yorum yaparsanız çok sevinirim! iyi okumalar :)
Kahvehanenin boydan camı, Aybike'nin attığı taşla kırılırken yanımda duran İpek Denizi bileğinden tutup hızla arkama aldım.
İçerideki insanlar korkuyla dışarıya çıkarken dışarıdakiler şok olmuş bir şekilde birbirine bakıyordu.
Hafiften korkutmaya başlayan bu sessizliği Yiğit bozdu.
"Ne yaptın manyak!?" Diye bağırarak Aybikeye döndü.
Aybike umursamaz bir şekilde Yiğit'e baktı. Pek umrumda değildi cam kırılmış, kırılmamış...
"Neye şaşırdın bu kadar?" Diye sordu Aybike. "Saçımı bozarsan kırarım dedim!"
"Manyak!" Dedi Yiğit sinirle. "Manyaksın sen."
"En azından senin gibi biri değilim, buna da şükür." Dedi Aybike.
Sanırım geçen yıllar sadece Aybike'yi değiştirmemişti. Hala aynı Aybike'ydi. Deliydi, doluydu. Yıllara meydan okumuştu sanki aynı kalmak için. Aksi taktirde bu kadar aynı kalması imkansızdı.
İpek Deniz kendine gelmiş olacak ki bileğini ellerimin arasından çekti.
Bakışlarımı ona çevirdim.
Tedirgin bir şekilde etrafına bakıyordu. Bir an ona bakınca, son olanlar aklımdan uçup gitmişti.
Çok değil bundan yarım saat önce beraberdik. Şuan da beraberdik ama az önce başbaşaydık. Sadece İpek Deniz ve ben vardım.
İpek Deniz kendini saklama gereği de duymamıştı. Ayrılana kadar olduğu gibi davranmıştı. Sorduğum sorulardan, konuştuğumuz şeylerden kaçmamıştı. Aksine gayet açık ve netti.
Derin bir iç çektim.
Bu gün bir kez daha anlamıştım onu ne kadar kırdığımı. Ama kendime söz vermiştim. Ona kendimi affettirecektim. Ne olursa olsun, onu sevmediğimi düşündüğü her an için onu daha çok sevecektim. Şimdi değilim belki ama bir gün ona aşıkta olacaktım.
Bana aşık olup üzüldüğü her gün için, her gün daha da aşık uyanacaktım.
Her şey daha çok yeniyken bile içimde ki bu duygular her geçen dakika çoğalırken o zamanı düşünemiyordum bile.
Ama olacaktı. Bunu biliyordum. Bilmediğim tek bir şey vardı. Ben İpek Deniz'e aşık olduğumda, daha doğrusu duygularımdan emin olduğumda oda bana aşık olacak mıydı?
Sonuçta yıllar önce ki aşkı bitmişti. Hatta ben kendi ellerim ile bitirmiştim o aşkı. Ağzımdan çıkan her söz, o saf aşkın katili olmuştu.
Bu yüzden İpek Deniz'in bana bir şans vermesi için tekrardan bir şeyler hissetmesi gerekiyordu.
Yıllar öncesinden kalan, unutulamayan duygular için bir şans vermeyecekti bana. Çünkü o duyguların hepsi o geceye çıkıyordu ve o gece kırgınlıklar ile doluydu.
