7+1

ÖLÜM MELEĞİ.

Bölüm Şarkısı;

Ludwig Van Beethoven - 9. Senfoni.

Chopin - Spring Waltz.

🔪

Kibir ilk insanlardan beri damarlarımızda taşıdığımız ve sapıtamadığımız tek duygudur.

Onu kontrol edemezsiniz, taşıdığınız düşüncelerden çok kibriniz vardır. Kararlar böyle doğar. İnsanlara, topluma en önemlisi de aynaya nasıl bakacağınızı kibriniz belirler. Ona göre hareket eder ve ona göre cinayet işlersiniz.

Bazı anlar olur. O anda olup olmadığınızı kavrayamazsınız. Sanki oraya ait değilmişsiniz ve her şeyi üçüncü gözden görerek önlem almanız için gösterilmiş gibi kendinizi kandırırsınız ama oradasınızdır, yaşayansınızdır, altında kalacaklarınızdır.

Çünkü gerçeklik her zaman düz bir çizgi üzerinde ilerlemez. Aitleştirdiğimiz kavramlar yaşamın bütününde olanlardır. Mesela; kan. Sadece amaçlara hizmet etmek için akmaz.

Kabuslar rüyalarla sınırlı kalmaz.

Her zaman iyiler kazanmaz.

Her zaman kötüler cezalandırmaz.

Çünkü çark ellerindedir. Düzen sahibi aşağı çekilmedikçe altındaki herkes cezalandırmaya devam edecek demektir.

Hailey'in ıslak bedenini parmak uçlarımla okşarken ilgim tamamen kafamın içindeydi. Hazırladıklarımı bir anlık sinirle ortaya atmayacak kadar sakindim, kafalarından neler geçtiklerini bilecek kadar kurnaz ve planlarını dağıtacak kadar caniydim.

Hayır, kafalarını dağıtmayı yeğlerdim. Ellerim bunun için uyuşuyordu.

Ama önceliğim kurbanlardı. Dünyadan pis bir nefsin daha silindiğini bilmek beni doyuruyordu. Çocukların oralarına buralarına derin bir nefes çekerek bakmayı seçen herkes parçalanarak ölmeyi hak ediyordu.

"Abi?"

Parmak boğumlarıma oturan taze kanı Hailey temizlemeye devam çalışırken "Geriye kim kaldı?" diye mırıldandı. Çıplak vücudu suyun soğukluğundan dolayı titremeye başladığında musluğu sağa çevirerek ısınmasını sağladım. Bana daha çok sokuldu.

"Nazen?" Cevap vereceğim sırada aklımdaki dilime bulaşmış ve kendini ifşa etmişti. Hailey, bu ismi duyduğunda sağ kaşını hafifçe yukarı kaldırdı. "Nazen mi? O kim?"

Kız kardeşim. "Hiç kimse." dediğimde ikna olmasa da soru dolu bakışlarını benden çekerek ellerime indirdi. Bana yalvarış akan tınısıyla bağırması kulağımda tekrar çınladığında sert bir nefes vererek burnumun ucunu Hailey'in saç başlangıcının üstüne koydum. Pençe kalbimin üstünü bir kez daha ele geçirdi. Canlı canlı parçalara ayrılıyormuş gibi hissettim.

Babam bir günahkar olabilirdi, annem onun yandaşı olabilirdi ama kardeşim melekler kadar temiz ve saflıktan yaratılmış gibi zararsızdı. Bu kadar acı çekmemeliydi. Yalvarmamalıydı. Bu kadar geç kalmamalıydım.

Kafamı dağıtmak için "Az kaldı." dediğimde sorusunun üstünden dakikalar geçmişti. Beynimde büyük bir kargaşaya sahiptim ve hepsini yoluna sokmayı düşünmek uygulamaktan daha zordu. "Büyük oyuna, az kaldı."

Gaddar, kurban olduğunda güçlü olan kurban mıdır ya da güçsüzleşen gaddar mıdır?

Anlamadıkları şuydu: kurban, gaddardan daha insafsız davranırsa düzenin sonu gelirdi.