Klasik yeni ailem yok. Aksiyonlarla dolu, gizli sırların olduğu ve herkesin beğeneceği türden bir abilerim kitabı.
Bu kitapta birbirinden nefret eden iki kız yok.
Bu kitapta, birbirine sıkıca bağlı olan iki kız var.
Defne ve İrem. Onların hayatına...
"Günaydın Defne. Hadi gel çabuk kahvaltı edip çıkalım!" Diyerek ellerini çırptı. Belki de bu evde mutlu olmamın tek sebebi İrem'di.
Her zaman yanımda olmuştu. Ona minnettardım. "Sen yemek ye. Ben yemeyeceğim." Diyerek kendimi koltuğa attım.
Evde sadece annem, Kerem, (En Küçük abi) Kaan, (2. Büyük abi) İrem ve ben vardım. Kerem'in bakışları bana dönerken, Kaan telefonla uğraşıyordu. Kerem bana dönüp,
"Niye buraya geldin?"Sanane yaprrrram.
"Sanane." Benim cümlemle Kaan sinirle bana bakıp, bağırdı.
"Düzgün konuş! O senin ab-" Sözünü tamamlayamadı.
Çünkü bana hiçbir zaman abi gibi davranmayan bir kişinin gelip bana bunu söylemesi çok komik olurdu.
Cümlesini kuramadan yutkundu.
"O... O senin büyüğün." Diyerek salonu terk etti.
"Sıçayım bu işe!" En son gitmeden önce söylediği şey dikkatimi çekmişti. İrem'e kaş göz yaparak, Kaan'ın arkasından gittim. Telefonla konuşuyordu.
📞"Bugün herşeyi bitir Rüzgâr! Onu daha fazla evde görmek istemiyorum!"
📞"Tamam. Sadece bir fotoğraf bile bana yeterli." Telefonu kapatarak arkasını döndü. Yakalandık aq.
Ellerini saçımda hissetmemle, ağzımdan sessiz bir inilti kaçtı.
