Biz Farklıyız | Abilerim

13. Bölüm | Part 2 : Baran Kenan

Genç adam gülümsedi.

Gerçek bir gülümsemeydi bu.

Arkasına sığındığı bedenin onu herşeyden uzaklaştırcağını biliyordu çünkü.

Mirza Defne'nin yaptığı hareketten sonra sinirli bir nefes aldı.

Ona değildi siniri, kendineydi...

Bunları yaşamasına kendisi sebep olmuştu.

Pişmanlığı iliklerine kadar hissediyordu.

"Defne. Yapma bak. Evimize gidelim. Bu itle gidersen senin için çok kötü olur bebeğim." Diye konuştu Mirza.

Biliyordu çünkü. Defne onunla gitseydi babası olacak herif Defne'yi her halükarda geri alırdı.

Ama zarar vererek.

Korkuyordu bu yüzden.

"Daha kötü ne olabilir ki Mirza?" Mirza kalbinin ortadan ikiye bölündüğünü hissetti...

Abi yoktu söylediği cümlenin yanında. Mirza vardı sadece Mirza...

Defne Mirza'nın yüzüne çöken hüzünü farkettiğinde daha da beter olsun dedi içinden.

Bu zamana kadar neredeydi?

Şimdi ne değişmişti?

İntikam duygusu diye geçiştirdi Defne.

Ama sadece geçiştirdi.

"Defne... Yapma böyle. Bak herşeyi düzelteceğim söz. Yeter ki şu elimi tut." Defne uzatılan ele göz gezdirdi.

Aklında canlandı eski anılar.

09. 03. - 2009

"İrem baak! Ben takla atmayı öğrendim arkadaşlarımdan." Defne çimlerin üstünde yuvarlanırken, İrem Defne'nin gerçekten takla attığına inanıyordu saf gibi.

"Defne! Bana da öğretir misin lütfeen!" Diyerek Defne'nin etrafında dönmeye başladı İrem.

"Tamam tamam." Dedi Defne gülerken.

"Ama sende barbielerini getir. Benim hiç oyuncağım yok. Evcilik oynarız birlikte." Dedi Defne ellerini çırparken.

İrem durdu. Abisinin dediği şey aklına geldi.

"Ama Mirza abim sakın oyuncaklarını Defne ile paylaşma dedi." Defne bakışlarını İrem'den çekerek çimlere çevirdi.

Biraz da olsa umutlanmıştı küçük kız...

O umudu yerle bir eden ise uzaktan izliyordu sadece onları.

O hep izlerdi ya zaten...

*

"Ben ne o eli bir daha tutarım, nede o eve bir daha gelirim!" Diyerek hızlı bir şekilde odasına çıktı genç kız.

Aklında bir plan kurmuştu. Ve bu plan devam edene kadar oyununa devam etmek zorundaydı.

"Gördün. Boşuna takip ettin buraya kadar. Şimdi geldiğin gibi geri gidebilirsin." Diyerek kendini koltuğa attı Baran.

İçindeki o sıkıntıda gitmişti artık. Tek yapması gereken Defne'yi alıp, kendisiyle tanıştırmaktı.

Mirza sinirle elini saçlarından geçirip, Baran'a döndü.

"O seninle gelmeyecek!" Diye tısladı.

"Pekala biz bence Defne geldiğinde ona sormalıyız. Herşeye o karar versin. Ne dersin?" Mirza gelmeyeceğini bildiği halde kafasını salladı.

Ama en azından babası onu alacaktı.

Yani alabilirdi umarım...

Defne canının sıkılacağını bildiği için, yanında getirdiği bazı kitapları çantasına attı.

Zaten Cansu'nun evinde sadece birkaç parça kıyafeti tek vardı. Tüm üstleri ailesi olacak kişilerin evindeydi.

Cansu'dan çaldığı hırkayı hemen üstüne çekip, zincirini boynuna kadar çekti.

Çantasını sağ omzuna atarak salona ilerledi.

Herşey tamamdı. Sadece Defne'nin planı vardı ortaya çıkmayan.

Bir planı varmıydı kendiside emin değildi ama, bildiği yoldan ilerliyecelti işte.

Salona ilerlediğinde ayakta dolanan Mirza durup sadece kardeşine bakmıştı.

Neden diye düşündü. Neden küçücük bir çocuğu sorumlu tutmuştuk herşeyden.

Gözlerinin dolduğunu hissettiğinde, bakışlarını tavana çevirerek sakinleşmeye başladı.

"Defne sana sadece bir soru soracağız. Senden ricam içinden geçen cevabı vermen." Diyerek gülümsedi Baran.

"Dinliyorum." Dedi Defne. Neden hemen çıkıp gitmiyorduk ki diye geçirdi içinden.

"Yaşanılan şeyler ortada. Tek bir soru Defne. Ailen mi, yoksa benimle gelmek mi?"

Genç kız şaşırdı.

Yaşadığı şoku halen atlatamamıştı.

Bir yandan ailesi varken, diğer yandan ise Baran Kenan vardı.

Peki Defne hangi tarafı seçecekti?

Yıllarca psikolojik ve fiziksel şiddet gördüğü ailesini mi?

Gördüğü gibi içinde güven hissi oluşturan Baran Kenan'ı mı?

Bence cevap çok belliydi.

"Ben Baran Kenan ile gitmek istiyorum..."

***

-Tamam bu sefer söz, sizi kandırıp bölümü ertesi günler atmayacağım👉👈

-Diğer bölüm bu hafta gelebilir.

-İyi akşamlar size💗