Ölüm. İlk kez bir insanın elinde bu denli çekici görünüyordu. Yalnızca babasından alacağı intikam için bu yeteneğini kullanmaya kararlıydı. Ancak kılıç tutan elleri bana yönelse ona 'Dur' demezdim. Onu kaçırdığımı sanıyordum ancak tek yaptığım kendi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kılıç dünyaya hükmeder.
Yine de bir tören için fazla durgundu ortalık. Belki de dönüşümüz belliolmadığındandır bu karanlık.
***
Ölüm çanları etrafımızı sarmış..hayır hayır. Ölüm çanları biz olmuştuk. Gittiğimiz her yere ölümü götüren katillerden başka bir şey değildik. Doğduğum andan hatta döllendiğim andan itibaren bir savaşçı olacağım belliydi. Bunun için uygun bir aday mıydım bilemiyorum. Genlerim buna pek müsaitti ancak aklım ve ruhum karşı çıkmaya çalışıyor, beni zaten gömülü olduğum bu bataklıktan dışarı çıkarmaya zorluyorlardı. Bazen her şeyin çok aptalca olduğunu düşünüyordum. Beni olmamı istedikleri kişiye 19 yıl içinde tam olarak dönüştürememiş ailemden intikam almaya karar verince nasılda istedikleri kişiye dönüşüvermiştim.
Peki bu savaşı kazanırsam aslında onlarda kazanmış, istediklerini elde etmiş olmayacaklar mıydı? O zaman ne için savaşıyordum ki? Kazansam bile kaybedeceksem savaşmanın anlamı var mıydı? Yoksa bizi yaşamaya iten, bir şeyler için savaş vermek miydi? Belki yaşamak, belki sevdiklerimiz belki de hayallerimiz için savaşırdık. İnsanın doğasında yaşama tutunmak için her şeyi yapabilecek bir güç vardı. Bu güç çoğu zaman tehlikeli olabilirdi. Ben yaşamak için savaşıyordum ve kardeşimi yaşatabilmek için. Etrafımda duran bu dört kişiyse benim aksime öldürmek için yaşıyorlardı. Şu an benim yaptığımsa onların öldürme arzusundan yararlanıp beni öldürebilecek etkenleri ortadan kaldırmaktı.
" Son kez üzerinden geçeceğiz. Çağla ilk sen başla." Egemen'in komutuyla dalıp gittiğim yerden irkilerek sıyrıldım. Derin bir nefes alarak üzerimde ki gözleri bir tur döndüm.
" Evin etrafında ki koruma sayısı az."
" Tedbirli olmalıyız. Yakınlarda Hulki'nin adamları ile dolu bir ev olabilir." Ada'nın sözümü bölmesiyle başımı olumsuz anlamda salladım. Mantıklı bir şey söylemişti ama düşmanlarımı tanımak beni bu savaşta onlarca adım öteye taşıyordu.
"Kendi kurduğu tuzaklara ne kadar güvendiğini biliyorum. Hayatımda onun kadar kibirli başka birini tanımamıştım. Eğer yakınlara bir yere adamlarını yerleştirirse bu kendi tuzaklarına güvenmediği anlamına gelir. Bunu da kendi gururuna yediremez."
" Mantıklı" Berkan beni onayladığımda başımı sallayıp devam ettim. Herkes büyük bir ciddiyetle beni dinliyordu çünkü bu kez tehlike biz değildik. Tehlike bu evdi ve bu evi aştıktan sonra işte o zaman amacımıza ulaşabilecektik.
" Bahçe kapısında ve duvarın üzerinde ki demirliklerde elektrik akımı var. Dokunduğunuz an yanarsınız."
" Bu orospu çocuğu kendi evine nasıl giriyor o zaman?" Egemen bunu sormakta haklıydı. Berkan Egemen'in tepkisine gülerken Ada sorusunu yanıtladı.
