Biraz üzücü bir bölüm oldu. Niye, neden bilmiyorum ama yazdım işte.
Uyarıyorum, sinirlenmek, üzülmek istemeyen okumasın. Benim bile sinirim bozuldu.
Psikolojik şiddet içeriyor. Haberiniz olsun.
Taehyung'un psikolojisi iyi değil ve Seokjin'e duyduğu hissin aşk olduğunu sanıyor. Oysa onunki saplantılık.
Seokjin ise...
Seokjin'in psikolojisini Taehyung bozmuş...
Yani arkadaşlarım, iyi bi bölüm değil.
ANGST(?)
"H-hyung..."
"Miniğim..."
"Lütfen, lütfen çıkar beni burdan. Korkuyorum. Hyung, lütfen..."
Taehyung, Seokjin'i karanlık bir odaya koymuş ve sandalyeye bağlamıştı. Seokjin karanlıktan çok korkardı.
"Fazla ses çıkarma, güzelim... Böcekler bir şey var sanıp sana zarar vermesin..."
Taehyung odanın dışından konuştuğunda Seokjin çığlık attı.
Karanlık
Böcek
Karanlık ve böcek
"HYUNG! HYUNG LÜTFEN!"
Seokjin çığlık attı.
"HYUNG!"
Seokjin hıçkırarak ağlamaya başladı. Ağlaması, hıçkırıkları ve çığlıkları birbirine karışıyordu.
"Üzgünüm, bebeğim ama bir ders vermem gerekiyordu. Bir daha evden kaçmaya çalışmamalısın."
"HYUNG YAPMAYACAĞIM! HYUNG, LÜTFEN! HYUNG, LÜTFEN! SÖZ VERİYORUM!
Çok korkuyorum, çok korkuyorum... Hyung çok korkuyorum...
Hyung çıkar beni burdan
Lütfen lütfen lütfen."
Seokjin bağlı olduğu sandalyede sallanıyordu ve gözlerini sıkıca kapatmıştı. Ayrıca sesi fısıltılı çıkıyordu.
Seokjin tir tir titriyordu. Soğuk terler döküyor ve bağırıyordu.
£££££
Seokjin ağlamaktan ve bağırmaktan yorgun düşüp bayıldığında, Taehyung onu o karanlık yerden çıkartmıştı.
Tabi ki bebeğinin olduğu yere böcek koymamıştı.
Ona zarar gelmesini istemezdi.
Ama bebeğinin bunu bilmesine gerek yoktu.
Seokjin'i yatağa yatırdığında bile Seokjin hala titriyordu.
Niye bu kadar titriyor?
