My Last Attraction (DOS)

06

06

Himdi sya umuwi noong araw na iyon at noong sumunod pa. He was there at his girl's funeral for days now. And his Dad was worried so they decided to visit Dayane's funeral and to check Caliks Aeris.

They got a call from the only girl of the Altavista's. She's worried about her twin brother's health since some of the maids in the Vergara Mansion are telling us that Caliks wasn't sleeping and eating well.

For them, this is a disaster. And for the past few days, I was worried about him.

Dinala nila ako sa pagbisita nila dahil kailangan pa rin ni Cailer ng mag aalaga sa kanya.

Gusto ko ring makita ang kalagayan ni Caliks. We're friends, still friends. So I am worried.

We arrived at a modern white mansion. Sa labas pa lang ng gate ay marami nang tao.

Princess Dayane is the only heir of Vergara's. Of course all of people in town will be shock about her death. She was treasured.

And even me, was sad about her dead. About the incident.

Nang makapasok ay agad kong nakita si Caliks sa tabi ng kabaong ng babae. Nakatulala at wala sa huwisyo.

"Condolence po, tita." that was Kuya Creios. Sinabi ko rin ang kaparehas na kataga na tinanguan lang ng nanay ni Dayane.

Naglakad sila papunta sa harap kung nasaan ang labi ng dalaga. And we were noticed by Caliks.

Mugto ang mata, magulo ang buhok at nakahawak sa isang hawakan ng kabaong.

Pakiramdam ko'y hindi sya umalis.

At nasasaktan ako dahil doon.

Tumingin sa akin si Kuya Creios bago ako sinenyasan na lapitan si Caliks. Gusto kong umiling dahil iniisip kong ako ang dahilan ng pagkamatay nya pero wala akong magawa.

Nang lumapit ay lumuhod ako sa kanya para makita sya.

"Kumain na po ba kayo?" yun ang unang katagang lumabas sa akin ng matanaw ko ang miserable nyang mukha.

"Maiiwan si Dayane." mahinang sagot nya. Agad ang naging pagtango ko bago tumingin sa kusina sa kaliwang banda ng mansion.

"Ikukuha kita ng pagkain. Huwag mong iwan si Dayane." dahan dahan ang pagtango nya. "Dito lang ho kayo." nakangiting sabi ko bago tumayo at pumunta sa direksyon na nakita ko.

Nang makapasok ay nagpakilala ako bilang katulong ng mga Altavista kaya pinayagan nila akong pumasok.

Humingi ako ng pagkain para sa prinsepe.

Nang bumalik ay pinagtitinginan pa ako ng mga tao kasi daw may dala akong pagkain. Pero natigil rin iyon ng iabot ko sa prinsipeng nakaupo at hindi bumibitaw sa kabaong ng kasintahan.

"Ako ang hahawak muna sa kanya, nakausap ko sya kahapon. Ang sabi nya'y pakainin muna raw kita." pagkukumbinsi ko na agad nyang tinanguhan nya.

At his age, I didn't imagine him like this. He's a happy person but afraid of thunder. Wala naman iyong kaso but, seeing him now.

For the next days or months, I'm seeing him being afraid of having a girl too. He'll think they might die too.

"I love her so much." he spoked.

He saw me staring at him.

"I am willing to avoid you just for her to be with me." ouch ha. "I waited for a whole decade to be with me so..."

His tears was the most horrible thing I've ever seen. It shows all the pain he hid for a day or two.

At wala akong ginagawa kundi ang panuorin syang umiyak. I am not Dayane, I'm not his girl, I'm not the who he willing to be with.