ARKADAŞLAR AÇIKLAMADA YAZMAYI UNUTTUM ARA BÖLÜMLER KORKU OLMUCAK.İYİ OKUMALAR...
Gün hep akşamlıdır.Ve ölüme,ölümden sonraki dirime yaslıdır yanağımızın bir sürekli.Biz ona sağır olsak da içimizdeki o akıllı ve dingin saat,evrenin kalbindeki mutantan tıkırtıdan küçük bir parça olduğunu bilerek kurar her gün kendini.Can kuşu,sazlığı özleyen ney gibi,bir gün bambaşka bir konakta konaklayacağını bilir.Göğsümüzde özenle berkittiğimiz her soluk;hayatın kimi zaman müthiş derecede bezgin ve bıkkın,kimi zamanda alabildiğine duyarlı görüntülere,içimizi çizen ya da inciten insan manzaralarına çarpar.
Gidenler olur,aramızdan usulca ayrılanlar.Omzumuzda ve gönlümüzde iz bırakarak ellerimizi bırakanlar olur.Gülüşü yarım kalanlar,sözünü bitiremeyenler.Terk edenler olur;kuytu köşelere kaçanlar,aldananlar,adını unutanlar.
Ayrılırken insan olmaklığımızın en güzel,en gizli,en görkemli yerlerini kanırtıp yaralayanlar olur.
Bir çınar gibi kocaman bur boşluk bırakanlar...
