Nieuwe kansen

020

Pov Newt

Na nog een uur in bad gezeten te hebben, liep ik  voorzichtig met slapende Victoria in mijn armen naar het hemelbed en legde haar onder de dekens. Ze kreunde even tewijl ze beter ging liggen en ik stopte haar in.

Ik hoorde de deur open gaan en zag Victoria's vader staan. Hij wenkte me en nadat ik een blik op zijn dochter had geworden, volgde ik hem de kamer uit.

Hij liep zwijgend voor me uit de gang door. Ik volgde hem tot aan de keuken, waar ik toch even aarzelde. Was dit wel zo'n goed idee? Was het niet gewoon beter om weer terug naar Victoria te gaan?

'Ik weet wat je nu denkt,' zei haar vader zuchtend. 'Maar ik beloof je dat ik jullie het rust laat.'

Verbaasd keek ik hem aan. Hoe wist hij eigenlijk wat ik dacht?

'Ik wil alleen zeggen dat ik voor een paar maanden het land uit moet,' begon hij na enige aarzeling. 'Julloe kunnen in die tussentijd gewoon hier blijven. Ook zal ik niet optijd terug kunnen zijn voor de bevalling, maar dat is voor jullie geen probleem.' het laatste mompelde hij erachteraan, maar ik had het wel verstaan.

Ik besloot maar mijn mond te houden. Ik wist niet zeker of hij nog wat wilde zeggen. Na een lange stilte zei ik oke en vertrok weer naar boven.

Nog verward en fronsend liep ik de kamer in waar ik Victoria in het bed had neergelegd. Ik moest glimlachen toen ik haar zag liggen. Haar haren lagen verspreid over het bed en de zon scheen op haar huid waardoor dat een mooie glans kreeg.

Zonder haar wakker te maken liep ik naar haar toe en ging ook onder de dekens liggen. Ik trok haar voorzichtig tegen me aan en genoot van mijn vingers op haar gladde huid op haar buik.

Ik zou hier voor eeuwig wel kunnen liggen. Met haar dicht tegen me aan zou er niets meer kunnen gebeuren. Met een glimlach op mijn gezicht viel ik al snel in slaap.

Pov Victoria

Gelukkig werd ik die volgende ochtend zonder nachtmerries wakker. Het zonlicht scheen precies op mijn gezicht. Ik wilde me omdraaien, maar iemand belette mij dat.

Ik probeerde me op te richten, maar de armen om mijn buik lieten dat niet toe. Glimlachend liet ik me maar weer zakken toen ik merkte dat ik echt niet weg kwam.

Ik ging beter in zijn armen liggen en schoof expres nog wat dichter tegen hem aan. Ook trok ik het deken half vam hem af.

Hij kreunde geergerd en probeerde het deken terug te trekken. 'Vic...' kreunde hij geirriteerd toen ik het deken makkelijk weer uit zijn handen trok. 'Laat me nou even slapen.'

'Het is al elf uur!' bracht ik ertegenin. 'En ik wil douchen. Je mag best blijven liggen, maar laat mij dan los.'

'Nooit,' zei hij in mijn nek terwijl zijn greep om mij heen versterkte. 'Ik laat je nooit maar dan ook nooit meer los.'

'En als ik zeg dat ik heel nodig moet plassen?' vroeg ik plagend. 'Als je me niet los laat zijn de gevolgen voor jezelf.'

Zuchtend liet hij me los en ik richtte me meteen op. 'Kom je nog wel terug?' vroeg hij met een pruillipje.

Onwillekeurig moest ik lachen. 'Ja,' zei ik. 'Ik kom terug, maar niet terug in bed.'

Meteen werd ik terug getrokken naar hem toe. 'Als je niet terug komt,' zei hij zacht in mijn oor. 'Dan houd ik je wel bij me, gevolgen of niet.'

'Newt...' zuchtte ik. 'Laat me nu maar los, oké?'

'Dan wil ik mee,' zei hij met zijn hoofd in mijn nek. Zijn adem kriebelde en ik moest glimlachen, niet precies wetend of dat kwam door wat hij had gezegd, of dat het kwam door dat gekriebel in mijn nek.

'Please?' vroeg hij toen. 'Please, ik zal heel lief doen.' Hij had een heel klein zeurend stemmetje opgezet wat me deed lachen.

Hij draaide zich op mij en begon me te kietelen. 'Nee, Newt!' riep ik van het lachen terwijl ik hem steeds terug probeerde te duwen. 'Zometeen doe ik het echt in mijn broek!'

'Ik wens je daar geluk mee,' fluisterde hij in mijn oor terwijl hij door bleef kietelen.

Tranen van het lachen rolden over mijn wangen en ik kon met moeite adem halen. Ik haalde opgelucht adem toen hij stopte.

Lachend rolde ik van het bed af. 'Ik zie je zo weer goed?' zei ik voordat ik naar de badkamer liep. Hij kreunde iets instemmend en grijnzend liep ik naar de badkamer voor mijn ontspannende douche.

Heeyyyyy
MIJN TOETSWEKEN ZIJN EINDELIJK VOORBIJ!!!!! *zucht opgelucht*
Dat betekend dat ik vaker kan updaten :D yay!

Ik heb een probleempje denk ik... Ik heb vanavond een feest van een collega van mij van werk en ik ben de jongste :( kan iemand er voor mij heen gaan???? *kijkt jullie met grote bambi ogen smekend aan*

Gaan jullie dit weekend nog wat doen of is het lui zijn en w88 op updates van verhalen?? :P

Ik hoor het graag xD

Groetjessss Sofie