Real Stray Kids |Chanlix ✔️

0.1

Her şey şirket binasında o çilli çocuğu gördüğünde başlamıştı. Gözlerindeki keskin bakışı ve onu süzüşü, ardından yüzüne bir gülümseme kondurarak bakışı Chan'ın kalbinin hızla atmasına neden olmuştu.

Neden böyle olduğunu anlayamamıştı Chan. Neden kalbinin ilk defa bu kadar hızlı çarptığını.

"Hey, Stray Kids'e katılmak ister misin?"

Çocuğun cevap vermesini beklemeden Jisung, Changbin ve Minho'nun yanına götürmüştü. Birlikte çalıştıklarında aralarındaki uyum hepsinin hoşuna gitmişti. En çok da Chan, grubun lideri, çok sevinmişti Felix'in gruplarına katılmasına.

Daha Jinyoung PD'lerine haber vermeden 9 kişilik bir grup kurmuşlardı. Ancak tam da güzel bir  şey yaptık diyeceklerken, Minho ve Felix elendi. Onları geri getirmek için Jinyoung onlara bir şans verdiğinde hem adama çok kızmış hem de çok mutlu olmuştu.

Tekrar 9 kişi olduklarında tamamlanmış hissediyordu. Mutluydu ancak içten içe Woojin'in davranışlarına sabredemiyordu. Grup içinde herkes ondan rahatsız oluyordu. Minho, Jeongin ve Felix'i taciz edip duruyordu ve kimse ama kimse, onu kardeş veya arkadaş olarak görmüyordu. Bazen kameraya da yansıyordu ancak grup içinde kavga ve tartışmalar gittikçe artmıştı.

Chan'ın sabrı çocuğa karşı iyice tükendiğinde bir skandal çıkıverdi, ve Woojin gruptan atıldı. Chan rahat bir nefes alsa da, üzerine binlerce yük binmişti. Onlara hakaret edip duran Stay'ler ve netizenlerin nefret yorumları, tekrar düzenlenecek şarkı ve kareografiler, duygusal çöküşler, tonlarca gözyaşı, tonlarca azar ve tartışma.. Ve cümlelerle anlatılamayacak binlerce zorluk daha.

Ancak aylar sonra, onca şeyin ardından kendini toparladı Chan. Hiçbir zaman kendini bırakmadı, isyan etmedi, gerçek bir lider gibi savaştı da savaştı, Stray Kids'i kurtardı. Çocuklara sahip çıktı, karamsar olduklarında yüzlerine bir gülümseme kondurdu.

Stray Kids, tam olarak Stray Kids olduğunda 2020 yılının ilk ayları geçip gitmişti. Artık sadece kamera önünde değil, kamera arkasında da oldukça mutlulardı. Her şeyi atlatmış gibilerdi ama hiçbir şeyi de unutmamışlardı. Her şey hafızalarına kazınmıştı ve bir gün onlara Stray Kids'in krallığını göstereceklerdi. Amaçları intikam değildi, başarılarını herkese böbürlenerek göstermek istiyorlardı, özellikle Jinyoung PD'lerine.

[...]

Chan yudumladığı viski bardağını masaya koyarak romantik komediyi seyretmeye devam etti.

"Sen nasıl adamsın, niye bırakıp gidiyorsun kızı ya?!"

Kendi kendine sitem etti. Romantik komediden nefret ederdi. Şu an sadece derince düşünmek istediği için izliyordu ama çoktan sarhoş olmuştu.

"Hyung?" diyerek içeri girdi Changbin. Chan tam kafasını oraya döndürmüşken elinde tuttuğu bardağı kapıverdi Changbin.

"Yine mi içiyorsun?!" dedi kısık sesiyle tükürürcesine konuşurken. Chan ayağa kalkıp bardağı elinden almaya çalıştığında tökezleyip Changbin'in üzerine bıraktı kendini. Kollarını elinin altındaki bele sardı ve gözlerini kapadı. Changbin ise son bir kuvvetle masaya koydu bardağı.

"Changbin?"

"Ne var?"

"Felix senden hoşlanıyor."

"Bunu şirket için yaptığımızı biliyorsun, kamera önünde ve arkasında çok farklıyız, Felix ve ben."

"Hala sevgili gibi duruyorsunuz."

"Hayır Chan, Felix'i kardeşim gibi sevdiğimi biliyorsun. Felix kimseden hoşlanmıyor."

"Garip."

Changbin'in belini sıkıp başını boynuna gömerken güzel kokusunu içine çekiyordu. Sıcak nefesi Changbin'in boynuna çarparken Changbin gittikçe açılan gözleriyle derin nefesler almaya çalışıyordu.

"Hyung, yapma, çekil üstümde döverim seni." dedi onu ittirmeye çalışarak. Bu sefer de gözleri kapanıp içi geçerken arkasına doğru adımlayıp yatağa düşmüştü. Ancak Changbin'in elinde tuttuğu in Changbin de onun üstüne düşmüştü. Dudakları yanlışlıkla onunkilere çarparken hızla geri çekildi. Şaşkınlıkla Chan'a bakarken çoktan uykuya dalan adam rüya görmeye bile başlamıştı.

Yatağın kenarından sarkan ayakları alıp yerleştirdikten sonra kalın yorganı Chan'ın üzerine örttü ve yanına uzanıp yorganın altına girerken üşümüş ellerini ısıtmaya çalıştı. İlkbahar gelmiş olsa da hala bir keskin bir soğuk vardı geceleri.

Artık ısındığından emin olduğu elini Chan'ın saçlarına atarak okşadı.

"Özür dilerim, gerçekten." dedi fısıldayarak. Onun hissettiği duygulardan arınmak için içmesine dayanamıyordu. Neyse ki odaya Felix girmemişti. Ne olacağını hayal bile etmek istemiyordu. 

Chan Woojin ayrılmadan bir ay önce, sarhoşken sitem ederek söylemişti Felix'ten hoşlandığını. Jisung ve Changbin'di sadece yanındakiler. O ikisi de zaten hiçbir şey dememişti. Chan'ın Felix'ten hoşlandığını bildiklerini Chan'a söylerlerse onun kötü hissedeceğini biliyorlardı. Bu yüzden sadece onu dinlemişlerdi.

İlk bakıştan beri içimde bir şeyler hareketlendi demişti. Şimdi bu hale geleceğimi nerden bilebilirdim ki diye sitem etmişti ve ardından, Felix'e hiç açılmayacağını ve onunla hayatı güzelce geçireceğini söylemişti. Güzel geçirmekten kastı, gerçekleri sürekli kendi yüzüne çarparak üzülmek istememesiydi aslında. Çünkü sürekli onu kıskanıp duruyordu.

Changbin ile Jisung Chan'ı yatırdıktan sonra uzunca sohbet etmişlerdi. Şirket yüzünden kamera önündeki Hyunjin ve Changbin'le Felix'in yakınlığının Chan'ın canını çok sıktığını biliyordu ikisi de. Kamera önünde deyip geçmişlerdi ama Tanrı'm! Hayatları kameralar önünde geçiyordu zaten.

"Binnie hyung?"

Felix içeri girerken tüm düşünceleri son bulmuştu Changbin'in.

"Efendim Felix." dedi fısıldayarak. Hızla elini Chan'ın saçlarından çekti. Felix tamamen içeri girdiğinde sessizce etrafa baktı. Chan'ı Changbin'le uyuduğu için kıskandığını hissettiğinde gözlerini devirdi.

"Öyle ne yapıyorsunuz diye bakmaya gelmiştim. Odamıza geçmeyecek miyiz?"

"Biraz sonra geliyorum Lix."

"Tamam." dedi ve kapıyı kapatıp gitti. Changbin yavaşça yataktan kalktıktan sonra kendi odasına yol aldı. Hemen az önce diyebilirdi; Chan sana aşkından içip sızdı, diye. Ama, yapamıyordu işte. Chan'dan sadece bu konuda korkuyordu. Sinirli olduğu zaman koca bir alev topuna dönüyordu zira.

Çoktan yatağa yatmış ve gözlerini kapatmış olan Felix'ten uzaklaşarak kenara yatıp gözlerini kapadı. Üzülmekten başka bir şey yapamayacağını biliyordu.

Bu fic, gerçekten çok hayalvari, wattyde ilk yazdığım kitaplardan biri ve acemice.

Bunu bilin istedim.. İyi okumalar.