So Close Yet so Far.(Badboy VS. Badgirl, Part 2)

Chapter 28

*CHAPTER 28*

Nakatulala lang ako habang nasa loob ng elevator ng hotel. I dont wanna get captured by anyone. Delikado iyon. Nanginginig ang mga kamay ko at tila gusto ko nang umiyak. I dont know what to do. Gang pa ang dala ni Timothy ano naman laban ko doon? I didn't remember what happened noong nawala ako noon. It just stopped there. Pero ramdam na ramdam ko yung takot. Should i call Ramon and Peter? Mga body guards ko sila pero since i got here hindi ko pa sila tinatawagan ulit. As the elevator door opens i saw a man leaning on my door. It's Ash. Naglakad ako palapit sakaniya at dumako sakin ang paningin niya. His eyes turned darker.

"WHERE THE FUCK HAVE YOU BEEN?! DID YOU KNOW HOW MANY FUCKING TIMES I CALLED YOU? MISKI ISA HINDI KA SUMASAGOT TAPOS BIGLA NA LANG NA OFF YUNG PHONE MO! I DROVE EVERYWHERE JUST TO FIND YOU! ATILAH!" Napatulala ako sakaniya. Kumabog ang dibdib ko. Bigla ko na  lang siyang niyakap and then i let my tears fall.

I cried like a little 5 year old girl who lost her mom on a mall. Hindi rin nagtagal ay niyakap rin ako ni Ash at hinalikan ang ulo ko. I'm scared ayoko ng ganitong pakiramdam. I dont want any trouble. At kung ako ang magiging pain nila para kay Ash mas lalong ayoko. Hindi lang ako ang madidisgrasya pati na rin si Ash.

"Hush now babe, i'm sorry i raised my voice. I was just so worried about you. " He cupped my face with his warm hands and made me lool at him. He ran his thumb to my cheek and wipes my tears.

"Let's come inside?" He asked. Tumango na lang ako. Hinanap ko ang card key ng room ko pero nagulat na lang ako nang hilain niya ko papasok.

"Mag susi ka?" Wala sa hulog kong tanong. Tumango naman siya at inikot at paningin sa hotel room ko.

"Pano ka nagkaron eh mahigpit ang security dito sa room ko?" Dagdag ko pa. He gave me a smirk as he sits on the sofa.

"I own this hotel remember?" Confident na sagot niya sakin. Oo nga pala. Kanya nga pala tong hotel na to. Bumuntong hininga na lang ako at pumasok sa kwarto ko para mag shower.

Surprisingly medyo narelax ako pagtapos ko mag shower. I wore my very comfortable female boxer shorts at over sized tshirt. Hinayaan kong nakalaglag ang buhok ko bago balikan si Ash sa sala pero wala siya doon. Pumunta ako sa kitchen para tignan kung nandoon siya at tama ako. Nakita ko siyang nagluluto nang kung ano habang nakatalikod sakin. Hindi niya siguro napansin na nandito ako. Inilang hakbang ko ang distansya namin at pinulupot ang mga braso ko sakaniya. Niyakap ko siya galing likuran.

I dont know why but i always want to do this. Hindi ako clingy kahit kay Troy never ko siyang niyakap gaya ng yakap ko kay Ash. I smelled his manly scent and it makes me feel more calm. Para bang safe ako pag kasama ko siya. I feel warm, safe and loved. Hindi naman siya tulad ng mga lalaki sa movies or romantic novels na, sweet, mabait, ma effort etc.. he makes me feel loved even just with those simple gestures he do. Tulad ngayon hindi siya pumapalag sa yakap ko at hinihimas niya pa ng isang kamay niya ang kamay ko. I smiled.

"It's ready. Have you eaten dinner already?" Humarap siya sakin pagtapos patayin ang stove. Pinulupot niya din ang braso niya sa bewang ko habang ako naman ay nilipat ang mga braso ko sa leeg niya at nilaro laro ang magulong brown niyang buhok. Umiling ako sa tanong niya at ngumiti. Hinalikan niya ako ng mabilis sa labi at naginit ang pisngi ko, bumilis ang tibok ng puso ko, nagwala ang mga paru paro sa tyan ko.

Pinaupo niya na ko sa hapag kaininan habang inihahanda niya ang pagkain. Amoy pa lang ay masarap na bigla tuloy akong ginutom. Inilagay niya sa lamesa ang ulam na  hindi ko alam kung anong tawag. Basta chicken iyon. Im not really familiar with filipino foods since nawala ang memory ko idagdag pa na sa LA ako tumira simula namulat ang mga mata ko sa ospital. Hindi na ko magtanong sakaniya kung ano ang niluto niya basta na lang ako kumain ginutom talaga ako. Masyadong madaming nangyari ngayon araw.

"After that pack your stuff you'll move to my house." Muntik pa akong mabulunan sa sinabi niya. Ano daw?! Lilipat ako sa bahay niya? Mansion niya?! Naginit ang mga pisngi ko habang nakatitig ako sakaniya. He gave me a very genuine smile. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. What is happening to me. I never felt this way before. Sakaniya lang.