his innocence

Prologue

Prologue

I'm a curious fella ever since I was a kid. I love exploring and experiencing new things.

Experience is the best teacher— a fact for me.

At my age, 16, I'm currently very curious about extreme sports. Katatapos ko lang sa gymnastics, cheerleading— na sa totoo lang ay ang pinakamabilis kong pinagsawaan na experience. I find it boring than reading thick books which most of my friends find unenjoyable.

My heart was booming inside my ribcage. It felt as if it would come out anytime now as the gravity take me while I'm still a thousand feet above the ground.

I screamed my heart out in the air. Before I knew it, I feel relaxed.

Skydiving. Not bad, huh?

Habang nasa himpapawid ay iniisip ko nang hindi ako magsasawa sa bagong subok na bagay na ito. I would probably do this once or twice every month. Depende.

Extreme sports are beyond fun!

But of course, minsan may mga hadlang rin sa mga pinaggagawa ko. Gaya ni Mommy na halos mahimatay nang malamang pinayagan ako ni Dad na mag-skydiving. Galit na galit siya kay Dad at siyempre lalo na sa akin.

I'm only sixteen but I know to my self that I can do it, so why not try? Besides, I'm full gear with my parachute and all and my Dad wouldn't allow it in the first place if he knew it's that dangerous for me.

Okay, it's dangerous but still... Uulitin ko 'yon. Uulit ako kasi nagustuhan ko.

"Nag-skydive ka raw kahapon? Ba't hindi mo ako sinabihan, Kye?!" nakangusong turan sa akin ni Thelma pagpasok ko ng classroom kinabukasan.

"You should've told me to tell you." wika ko bago dirediretsong naupo sa upuan ko. Agad namang sumunod sa akin ang kaibigan at naupo pa sa armchair ko para kunin ang buong atensiyon ko. "Seriously?" bahagya kong asik.

"Seriously? How did you enroll-- I mean, may enrollment ba 'yon? Registration? And may age restriction 'yon diba? Wala ba?" sunod-sunod niyang tanong, hindi alintana ang bahagyang pagtutulak ko sa pang-upo niyang nakapatong sa armchair ko.

"I just told my Dad about it and that's it." balewala kong tugon. "Get off," dugtong ko at sinamaan siya ng tingin.

Umalis naman siya agad doon pero nanatili siyang nakatayo sa harap ko, hindi pa ako tapos daldalin. Buti nalang talaga at hindi kami seatmate, siguradong magkakaproblema ako sa pandinig kapag nangyari 'yon.

"So maarte, Kyelia," bulong-bulong niya sabay irap. I also rolled my eyes at her and put my bag on my armchair. "Ang damot mo talaga! At least tell me how was it, please." Now, she's begging.

Nakatingin na rin sa amin ang mga kaklase ko. Hindi ko alam kung dahil ba maingay si Thelma o gusto rin nilang marinig ang sagot ko.

Nasaan na ba sina Adi at Jorge at nang mahila na nila palayo sa akin ang maingay na nilalang na ito.

"I almost had seizure during my fall! You know, freefall, I cannot breath and all because of too much air." I said exaggeratedly para tumigil na siya. Pag sinabi kong nag-enjoy ako, madadagdagan nang madadagdagan lang ang mga tanong niya kaya mabuti nang iyon ang sabihin ko. I just want peace on my morning, for Pete's sake! It's Monday!

Namilog ang mga mata niya at halatang natakot sa sinabi ko. Gano'n rin ang iba kong kaklase na nakikiusyoso.

"OMG! Really?! It's as scary as it sounds pala, gosh!" si Thelma, sapo pa ang bibig. "But are you okay now?" may bahid ng pag-aalala niyang tanong ngayon. It made me feel guilty a bit.