Lucky

~43~

-𝐋𝐨𝐮𝐢𝐬 𝐓𝐨𝐦𝐥𝐢𝐧𝐬𝐨𝐧:

Het is nu drie dagen later en dat betekent dat mam precies over een uur thuis komt. Harry en ik hebben ons gedragen als een koppel ook al heeft Harry nog een vriendin rondlopen. Het gaat allemaal wel goed. Want ik houd van hem, en hij houd van mij.

'Wordt je nu gewoon groter dan ik?' Vraag ik aan Harry en hij komt tegenover me staan op zijn tenen zodat hij nog groter is.

'Jazeker, of jij krimpt al gewoon.'Ik rol mijn ogen en ruim de laatste kleine dingetjes op.
Ik voel een natte kus in mijn nek en Harry's handen kruipen aan de zijkant mijn shirt in. Ik zucht van genot maar duw hem dan van me af.

'Mam komt zo thuis en ik ga je cum niet opruimen.' Harry kreunt geërgerd en trekt terug.

'Je verpest ons laatste moment van alleen thuis zijn.' Zegt hij op een zeurderig toontje.

'Dit is echt niet ons laatste moment van alleen thuis zijn idioot.' Zeg ik en hij rolt zijn ogen.

'Sure,ik heb alleen zo'n zin in je daddy.' Harry kreunt de woorden hoog en ik probeer het daar beneden een beetje onder controle te houden.

Maar als hij zijn lippen met een zwoele blik likt grom ik en duw ik hem tegen de muur aan waarnaar ik hem kus. Ik trek plagerig al snel terug en zodra Harry's hoofd verder naar voren gaat om zijn lippen weer op die van mij te duwen trek ik mijn hoofd met een grijns terug.

De deur gaat open en ik stap bij Harry vandaan. Zodra mams hoofd te voorschijn komt ontstaat er een grote lach op mijn gezicht. Ik ren als een klein kind in haar armen en ze knuffelt me stevig. Harry wacht netjes op zijn beurt maar komt dan ook al snel in een omhelzing terecht.

'Ga je ons nu vertellen over je probleem?' Vraagt Harry en ik zie dat ze het er moeilijk mee heeft.

'Laten we eerst thee drinken.' Zeg ik snel en uiteindelijk zitten we allemaal rond de tafel te wachten tot dat mam haar woord begint te doen.

'Luister jongens, ik heb het hier heel moeilijk mee maar ik denk dat het  nog moeilijker zal zijn voor jullie. Julie zijn broers van elkaar en als ik zie hoe close jullie samen zijn wil ik het telkens niet vertellen omdat ik bang ben dat heel jullie band kapot is.' Harry kijkt verbaast.

'Wat kan onze band nou kapot maken?' Vraagt hij waarnaar hij me een bezorgde blik geeft.

'We gaan toch niet uit elkaar of zo hé?' Vraag ik en we kijken mam tegelijkertijd aan.

'Nee- of, luister maar gewoon.' Ik bijt op mijn lip en ik voel Harry's hand op mijn been voor steun.

'Het was 7 April, 1994. Ik geloof dat het na acht uur was want ik had jou Louis al naar bed gebracht.' Begint mam.

'Wacht mij niet?' Vraagt Harry verbaast aangezien hij jonger is.

'Nee, jou nog niet.' Ze lijkt het er moeilijk mee te hebben en ik begrijp niet waarom.

'De bel ging en ik verwachtte niemand, geen pakketje of geen bezoek. En al zeker niet zo laat. Maar toch werd er iets afgeleverd. Iets wat heel ons leven veranderd heeft.' Harry bijt zenuwachtig op zijn lip.

Mam staat op en loopt de keuken uit.

'Wat werd er dan afgeleverd?' Roept Harry haar nog na en ze komt terug met een kartonnen doos. Ze zet hem op tafel en Harry en ik kijken er beide in. Er zit het oude knuffeltje van Harry in en een witte zachte deken.

We kijken terug naar mam en ik zie dat haar ogen waterig zijn.

'Jij Harry, jij werd afgeleverd.' Een grote schok galmt door mijn lichaam. Ik weet niet wat te doen denken of zelfs zeggen. Ik weet ook niet hoe ik me moet voelen? Blij, want ik kan nou samen met hem zijn zonder problemen? Verdrietig want hij is niet echt mijn broertje. Met een open mond staar ik voor me uit in een grote schok. Maar mam begint al weer te praten.

'Ik wist niet goed wat met je te doen maar je zag er redelijk gezond uit dus heb ik je mee naar binnen genomen. Louis kwam naar beneden want hij sliep nog niet en heeft de bel gehoord. Je dacht altijd dat opa en oma kwamen als de bel ging.' Ik glimlach maar nog altijd verbaast bij het hele feit.

'Ik liet je zien wat er was gekomen en geloof het of niet maar het eerste wat je tegen me zei was: "Is dat m'n nieuwe vriendje?"'. Ik kleur rood en kijk Harry kort aan maar die kijkt gefocust naar voren.

'Hoe bedoelde ik vriendje in die zin?' Vraag ik zacht.

'Ik denk gewoon als in een nieuwe vriend.' Ik bijt boos op m'n lip maar laat niemand het merken. Het zou wel leuk geweest zijn als ik het anders bedoelde.

'In een keer knipperen waren jullie broers en ook niet zo'n ruziemakende ook. Jullie hielden van elkaar-'

'Houden.' Zegt Harry zacht.

'En jullie groeide samen op. Ik wilde het je wel vertellen hoor Harry maar ik liet je een normaal leven leiden omdat ik bang was dat onze band en alles direct weg zou zijn.'

'N-natuurlijk niet, je bent mijn mama.' Zegt Harry en ik kan horen dat hij een geluidloos huilt. Harry kijkt op naar mam en ze huilt ook. Nou zie je maar weer dat ik hier dus weer niks te maken mee heb. Of ja, een beetje.

Mam omhelst Harry en houd hem vast.
'Je biologische moeder had twee briefjes achter gelaten. Een voor mij en een voor jou als je ouder was. Ik heb haar nummer gekregen en na een tijdje eindelijk contact met haar gemaakt.'

'Mag ik mijn briefje zien?' Mam graait in de doos die nog altijd op tafel staat en geeft het briefje aan Harry.

'Ze heeft nu genoeg geld voor beide kinderen en ze wilt je graag ontmoeten.' Harry gooit het briefje boos op de grond terwijl hij zich uit mams armen wringt.

'Ik ga niet naar dat kutwijf! Ze heeft twee kinderen en besluit mij achter te laten!'

'Harry rustig aan! Ze had geen geld voor twee en ze was bang dat je zus het zich zou herinneren.' Harry bijt kwaad op zijn lip.

'Dat boeit me niet, ze heeft me achtergelaten! Er zijn toch wel andere manieren! E-en ik heb geen zus en zij is m'n moeder niet dat ben jij! En voor mij zou jij ook altijd als mijn echte moeder voelen!' Zegt hij boos en hij stormt de trap op.

Mam zucht en het blijft stil tussen ons.

☾