Lucky

~44~

-𝐋𝐨𝐮𝐢𝐬 𝐓𝐨𝐦𝐥𝐢𝐧𝐬𝐨𝐧:

'Mam?' Vraag ik voorzichtig een tijdje nadat Harry naar boven is gegaan.

'Als jij je biologische moeder ook gaat afzeiken mag je naar boven.' Zucht ze vermoeiend en ik grinnik.

'Nee dat is het niet, er is iets anders. Iets tussen mij en Harry.' Ik kijk m'n eigen moeder nerveus aan en ik weet dat je alles tegen je moeder kunt vertellen maar ik weet niet of dit ook zo gepast is.

Ze knikt als teken dat ik door mag gaan en ik kijk weer naar het tafelkleed aan de tafel waar ik immers nog steeds aan zit.

'Er is in de afgelopen tijd iets gebeurd, met mij en Harry.' Ik blijf oogcontact vermijden en speel ongemerkt wat met m'n handen.

'We- hebben dingen gedaan. Je weet wel, seksuele dingen.' Het komt zacht en op een soort ernstige toon uit mijn mond.

'I-ik liet me er teveel in meeslepen en ik wilde eruit komen maar het lukte maar niet.' Ik adem in en trillerig weer uit.

'Ik begon gevoelens voor hem te krijgen maar ik negeerde dit de hele tijd omdat we broers waren en natuurlijk niet verliefd op elkaar konden worden.' Nog steeds kijk ik haar niet aan bang voor haar reactie.

'Onze seksuele relatie ging door op het kamp tot twee dagen daarna.' Ik fluister de woorden nu bijna en ik weet niet of ik door moet gaan of moet stoppen.

'Uiteindelijk zijn we er beide achter gekomen dat we verliefd op elkaar zijn. En ik geloofden nog steeds niet helemaal of dit waar was tot vandaag.' Ik kijk op en ik zie dat mams gezicht vormen tot een kleine glimlach.

'Hebben jullie iets gedaan wat de een wel wou en de andere niet?' Vraagt ze dan en ik schud mijn hoofd.

'We wouden het allebei en op dat moment werd er niet gedwongen of zo. Achteraf denk je er natuurlijk anders over.' Zeg ik zacht en kijk terug naar beneden.

"Laten we samen fout zijn. Laten we een fout maken waar we nu niets om geven."

En die flashback was dus eigenlijk niet fout. Behalve dat Harry vreemd ging op Taylor maar nu is het eigenlijk niet fout. Harry en ik zijn geen familie. Wat ik achteraf niet zo heel leuk vind natuurlijk.

'Ik wist het wel.' Hoor ik dan en Mam zit zonder een echte emotie aan tafel met haar thee kop waar ze door alle zenuwen waarschijnlijk niets uit gedronken heeft.

'Ik zag jullie opgroeien maar jullie hadden altijd wat.' Mam maakt een handgebaar voor ze weer verder gaat.

'Meer, jullie waren meer dan broers maar dat wist ik al aangezien Harry natuurlijk helaas niet echt familie was. Maar ook meer dan vrienden. Jullie leken beide wel.' Ik wacht gespannen af en er verschijnt een glimlach op mijn moeders gezicht.

'Verliefd.' Ik kijk blozend naar beneden en zodra mijn gezicht naar onder gericht is ontstaat er ook een glimlach op mijn gezicht. Een heel kleine maar. Bang om het groter te laten zien.

'Ik denk dat ik dat altijd al was.' Zeg ik dan met een schuine glimlach op mijn lippen.

'Harry was altijd "de speciale" voor mij weet je. Iemand die je echt niet kwijt wilt. We hadden nooit ruzie tot een paar weken geleden en nog iets korter geleden. Maar hij was zo'n beetje altijd in mijn hoofd. Ik dacht dat iedereen met een goede band met z'n broer of zus zo voelde maar dat was dus niet het geval.' Mam legt haar hand op die van mij.

'Je vriendje heet eigenlijk Harry Styles.' Ik kleur opnieuw rood zodra ze vriendje zegt.

'Harry? Styles?' Mam knikt met een glimlach.

'Het klinkt nu nog een beetje raar maar dat komt omdat ik het andere gewend ben.' Zeg ik en m'n moeder knikt met een lach.

'Dat vond ik ook al. Ik heb pas een maand geleden pas voor het eerst contact gehad met zijn moeder.'

'Zeg dat alsjeblieft niet.' Zeg ik zacht waarna ik op sta en naar de grond kijk.

'Zeg wat niet.' Ik bijt zachtjes op mijn lip.

' "zijn moeder". Ik wil nu gewoon even dat jij onze moeder bent. En voor de rest zien we wel.' Zeg ik en schuif mijn stoel aan.

'Ik snap het lieverd. Het komt wel goed.' Ik knik en loop naar boven toe en direct loop ik naar Harry's kamer.

Als ik de deur open duw zie ik hem met zijn rug naar mij toe op het bed zitten. Hij staart naar beneden met zijn armen gekruist.

'Hazza?' Vraag ik aan hem maar hij reageert niet. Ik zucht en ga naast hem zitten. Hij legt zijn hoofd direct op mijn schouder.

'Wil je je achternaam weten?' Vraag ik aan hem en hij draait zijn hoofd langzaam richting mij terwijl hij hem optilt om me beter te kunnen aankijken.

'Het is Styles.' Harry grinnikt.

'Styles? Als in Harry Styles.' Hij lacht en ik kijk hem met een grote lach aan.

'Wat is daar grappig aan?' Vraag ik lachend en Harry haalt zijn schouders op.

'Het klinkt zo raar. Ik ben Tomlinson natuurlijk gewend. Dus zorg jij maar snel dat je op een knie gaat.' De laatste zin fluistert hij in mijn oor en mijn ogen worden groot.

Hij trekt zijn hoofd weg bij mijn oor en ik kijk hem met een gefronste glimlach aan. 

'Ik ga je echt niet mijn niet-klinkende achternaam geven hoor.' Ik grinnik en hij trekt mijn hoofd al snel dichterbij voor een kus. Die ik hem maar al te graag geef.

Het voelt goed om geen fout te maken.

Als je Taylor dan niet mee rekent...

☾