His Runaway Girl

Chapter Twenty Six

(For her… thanks sa pag message sa akin at pag appreciate ng gawa ko :) )

---

-Smirky-

I was dumbfounded staring at Grin while he is walking toward us…

Walking toward us…

Parang nabalik ako sa realidad ng tuluyan na itong makalapit sa amin. He stared at me, not minding Carlo in front of me. At hindi ko alam kung gaano na kami katagal na nag tititigan, not until Carlo said something.

“Ahh excuse me guys? Hello? Smirky dear?” napatingin ako kay Carlo na kunot na kunot ang noo at halata sa mukha nito ang pagtataka.

“Ahh may sinasabi ka?”

“I’m asking you if you know this guy?” turo nito kay Grin na nakatayo na sa tapat namin. Tinapunan ni Carlo si Grin ng mapanuring tingin.

“Excuse me mister, who are you and what do you need?” tanong ni Carlo kay Grin. Napalunok naman ako ng laway ko ng hindi umimik si Grin at nanatiling nakatitig sa akin. I can see longing and sadness in his grey eyes. And I wonder, I am the reason behind those expression in his eyes?

“Pare nakaka g*go ka na. Stop staring at my fiancée”  parang may karadumal dumal na sinabi si Carlo at napatingin dito si Grin. Kung nakakamatay ang tingin nakabulagta na ngayon si Carlo sa sahig. Ang sama ng tingin na ipinukol nit okay Carlo. Parang gusto niya itong patayin.

Imbes na umimik si Grin, nagulat na lang ako ng bigla ako nitong hatakin patayo. Napatayo din si Carlo.

“Dude what’s your problem?! Sino ka ba huh—“ Grin glared at him and that makes Carlo shut up.

“Who am I?” maangas na tanong ni Grin dito.

“I am Grin Andrano, Smirky Delos Reyes boyfriend and you—“ dinuro nito si Carlo.

“Is just his trying hard fiancé wanna be”napamaang kaming lahat sa sinabi nito. and before I knew it, nakaladkad na ako nito palayo mula sa press na walang pakundangan na kumukuha ng litrato sa amin.

-Grin-

Fxck. I am trying hard to control my temper right now kahit ang gusto ko lang ay sugurin na ng suntok ang g*gong Carlo na yun! How dare he hold Smirky’s hand just like that?! How dare he take her out to a dinner as if he is the boyfriend?! He is just a trying hard fiancé here! Ako dapat ang ka date ni Smirky! Ako dapat ang fiancé hindi ang g*gong Carlo na yun!

Hindi ko na nakaya ang mga nakikita ko, I decided to approach them. I stared back at Smirky and I can see how shock she is to see me. As much as I want to hug her and kiss her I simply can’t lalo na at andito ang g*go na to.

Hindi ko ito pinapansin. My focus is only at Smirky. Wala akong paki alam sa mga taong nakapaligid sa amin. I am just staring at her trying to tell her how much I missed her. Damn I missed her so much!

“Pare nakaka g*go ka na. Stop staring at my fiancée”  parang nakarinig ako ng nakakainsultong salita at napatingin ako sa g*gong to. Tinignan ko ito ng masama at kung nakakamatay ang tingin kanina ko pa ito napatay.  Hindi ko ito inimikan at basta ko na lang hinila si Smirky patayo. Napatayo na din naman si g*go.

“Dude what’s your problem?! Sino ka ba huh—“ I glared at him and that makes him to shut up.

“Who am I?” maangas na tanong ko dito.

“I am Grin Andrano, Smirky Delos Reyes boyfriend and you—“ sabay duro dito

“Is just his trying hard fiancé wanna be” I heard them gasp and their expressions are priceless. Hindi ko na ito hinayaang makapag salita pa at baka masapak ko na ito ng tuluyan. I drag Smirky out of that restaurant with the press following us but the hell I care. I don’t care kung bukas headline na ako sa diyaryo. Basta si Smirk yang kasama ko.

Nag menor na ako paalis sa lugar na iyon at ng makalayo kami ay itinigil ko ang kotse ko sa tabi. I heave a sigh at tinignan si Smirky na tulala. I held her hand at doon na ito napatingin sa akin.

“Woman” I whispered her name softly.

“Grin” as she said my name, kinabig ko na ito payakap sa akin.

“God I miss you… I miss you so much” paulit ulit na sabi ko dito. hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya and naramdaman kong humigpit din ang yakap nito sa akin pabalik. Makalipas ang ilang segundo humiwalay na ako sa pagkakayakap ko sa kanya. I held her face and stared at her for a moment before I lean closer to her and claim her lips.

-Smirky-

“Grin?” tumingala ako kay Grin mula sa pagkakapatong ng ulo ko sa dibdib nito. We went out of his car at nag latag sa damuhan at nahiga doon.

“Hmm?” nakapikit na tugon nito. I stared at his face for a moment before I heave a sigh.

“How did you found me here?” tanong ko. Automatic na napamulat ito ng mata at tumingin sa akin.

“You are in the news woman. Kaya madali kang mahanap” simpleng sagot nito.

“You don’t know how hurt I am when my brother brag in to my office and show me a magazine where you and your so called fiancé was featured” puno ng hinanakit na sabi nito. Naka ramdam na naman ako ng guilt sa puso ko. I held his face pero kinuha nito ang kamay ko at dinala iyon sa labi niya para halikan.

“The moment I learned about your engagement, parang gusto kong pumatay ng tao. I searched for you na hindi naman mahirap gawin. That’s how I found you” napatingin ako sa baba pero hinawakan nito ang baba ko at pinatingin sa kanya.

“Grin I’m sorry…” hindi ko na natuloy yung sasabihin ko dahil umiyak na ako. Agad naman ako nitong niyakap and comforted me…

“Shh hindi mo kailangang mag sorry. I know that your father forced you in this marriage.” Nakangiting sabi nito. napakunot noo naman ako.

“H-how?” takang tanong ko.

“Silly. I know that you love me” nakangising sabi nito. napasimangot naman ako sa sinabi nito.

“Tsk yabang” nakasimangot na sabi ko

“Bakit di ba totoo?” panghahamon nito.

“Of course I love you moron. But…” I trailed off. natigilan ako ng maalala ko si papa

“But?”

“Si papa Grin. Sigurado akong galit nag alit na ito ngayon sa akin.” Parang batang sumbong ko.

“Hindi ko kayang harapin ang galit ni papa ngayon Grin. H-hindi ko alam kung paano ko haharapin si papa” hinaplos ni Grin ang mukha ko and stared at me intently then smiled

“Why? Who told you that you’re going to face your father anger?” nakangiting tanong nito.

“What do you mean?” clueless kong tanong.

“Well woman I’m sorry to tell you pero wala akong planong iuwi ka sa inyo” seryosong sabi nito. Parang nalaglag yung panga ko sa sinabi nito.

Teka seryoso ba siya?!

“W-what?” shock na tanong ko pa din. Parang ayaw mag sink in sa isip ko kung anong sinasabi ni Grin.

“What? You don’t understand?” parang amuse na sabi nito. Natatawang nilapit nito ang mukha sa akin at pinag dikit ang mga noo namin.

“Well what am I saying is…” he smiled sheepishly

“Itatanan kita woman”

What?!

Narinig ko ang mahinang pag tawa nito. he give me peck on the lips and stared at me again.

“that’s if…

You are willing to elope with me. Do you want to runaway Smirky?”

Hindi agad ako nakasagot. Ano bang isasagot ko? Oo makikipag tanan ako sa kanya o hindi dahil kay papa?

---

End of chapter Twenty Six

(Sorry for the lame update! Wala si brain -___- sabaw alam ko po kaya humihingi po ako ng sorry)