His Runaway Girl

Chapter Thirty Two

---

-Smirky-

Lahat ng babae, pinapangarap na maikasal. Ang mag suot ng wedding gown, ang maglakad sa altar at ang makipag palitan ng wedding vow sa lalaking kanilang pakakasalan… sa lalaking mahal nila…

I look at my reflection in the mirror. I saw myself. Hindi mo mababakasan ng kahit anong emosyon ang mukha ko. Kasal ko nga, dapat maging masaya ako. Dapat nagniningning ang mga mata ko sa saya. Pero hindi.

Bumukas ang pinto at pumasok doon si papa. I looked at him with disgust. He looked so happy while me, I look gloomy. Lumapit ito sa akin tsaka ako hinalikan sa noo.

“Let’s go Smirky… Carlo is waiting for you in the church”

Destiny… faith… maybe they are true… because if they’re not? Then why Grin and I can’t be happy? Why we can’t be together? Is it because we are not meant for each other?

Ng mag bukas ang pintuan ng simbahan, lahat ng tao ay nakatutok sa amin ni papa. Nag simulang tumugtong ang wedding song namin. Hindi ako pamilyar sa kanta at instrumental lang naman eh.

Para sa akin, yun na ang pinakamahabang lakad ng buhay ko. Napatingin ako kay Carlo sa harap ng altar. Nakangiti ito habang naghihintay sa akin.

“Take care of my daughter. Don’t you dare to hurt her”

“I will sir” kinuha na nito ang kamay ko mula kay papa. Feeling ko, para akong robot na sunod sunuran ng araw na iyon. Napapikit ako ng humarap kami sa pari…

“Brothers and sisters, we are gathered here to witnessed the exchanging of wedding vows of Mr. Carlo Madrigal and SMirky Delos Reyes” napapikit ako ng mariin. I wish it was just a nightmare… please someone wake me up from this nightmare…

“Before anything else, is there someone out there who is not in favor of this marriage?” dumoble ang kaba ko sa tanong ng pari. Nagkaroon ng katahimikan. Lumipas ang ilang segundo. Walang nag salita.

Pwedeng bang sabihing…

“Ako father, tutol ako sa kasal na to?”

Pero walang lumabas na boses mula sa akin… nanatili akong tahimik

A tear fell from my eyes. Is this the end? Talaga bang maikakasal ako kay Carlo?

“Do you Carlo Madrigal, take Smirky to be your lawful wife for better or worse, till death do us part?”

“I do father”

*SILENCE*

“Do you, Smirky Delos Reyes, take carlo to be your lawful husband for better or worse, till death do us part?” hindi ako nakasagot… hindi ako makasagot… nag karoon ng bulong bulungan…

“I will repeat… Do you take Carlo Madrigal to be your lawful husband, for better or worse till death do us part?”  hindi ulit ako nakasagot… tumingin ako kay Carlo at nag aalala na ang hitsura nito. Napatingin ako kay Papa at nakatayo na ito.

“Hija, are you okay?” tanong sa akin ng pari… mariin akong pumikit bago ko sinabi ang mga salitang para dapat kay Grin…

“I—I “

“No she don’t” napasinghap ang mga tao ng may biglang nag salita… pag tingin ko nanlaki ang mga mata ko ng makita si Grin…

“Grin…”

“I’m sorry for the interruption but that girl will only marry me… only me” nag simula ng mag bulong bulungan ang mga tao…

“Sino ang lalaking to?”