His Runaway Girl

Epilogue

(Bago niyo po basahin ang Epilogue… pwedeng makahingi ng one minute gan para basahin niyo muna to? Lol… Gusto ko lang mag pasalamat at naka abot ka dito. Thank you dahil tinuloy tuloy mo ang pag babasa at naka abot ka sa puntong ito. Alam ko, tinatawanan mo na ako sa dami ng grammatical error ko. Pero as I said, hindi ko kasi ito binabasa at update na agad kaya walanng chance na ma correct ko pa ang mga sentence ko at isa pa… kahit siguro basahin ko to hindi ko alam kung paano ko ma co-correct ang wrong grammar ko ^^.

So yun gusto ko lang mag pasalamat sayo dahil nag laan ka ng oras para basahin mo ito. )

---

-Grin-

“Daddy daddy!” nag angat ng tingin si Grin mula sa binabasang isang file ng pasyente niya. Nakita niyang pumasok sa loob ng opisina niya si SMuggy at naka sunod dito ang kapatid na si Frown.

I named her Smuggy Magdalaine Andrano

And Frown Harold Andrano para sa panganay namin. I decided na isunod ang mga pangalan ng mga anak namin sa amin. Like Grin and Smirky, angan din ang ibat ibang facial expression like Smug and Frown.

“Daddy!” tumalon si Smuggy at naupo sa kandungan niya.

“What it is princess?” malambing niyang tanong sa anak bago niya ito binigyan ng isang magaang halik sa ulo.

Si Smuggy ang naging prensesa ng mga Andrano dahil nag iisa lang ito na babae sa bagong batch ng mga Andrano. Puro lalaki kasi ang kila Gavin at Gerone. Naging bunso naman ang tingin ng mga anak nila Gavin at Gerone sa anak niyang si Frown. At pag pinag sama sama ang mga anak nilang lalaki kasama si Smuggy, daig pa siya ng mga batang ito sa pagka over protective sa nag iisa nilang Prinsesa nila.

“Daddy I want to visit mommy! I missed her already” parang tinakasan naman siya ng kulay sa mukha ng marinig niya ang paki usap ng anak.

“But princess—“

“Please daddy? Please!” paki usap ng anak nito at nag babadya na itong umiyak.

“Dad, can you not granted her wish?” tanong ng panganay niya sa kanya. Bumuntong hininga ako.

“Fine”

“Yehey! Daddy you’re the best!” at tumalon talon na ito.

“Come daddy! Let’s visit mom!” bumuntong hininga muna siya bago tumayo. Binuhat niya si Smuggy at hinawakan niya sa kamay si Frown at sabay sabay silang lumabas ng opisina niya.

Real State Cemetery

Parang ayaw bumaba mula sa sasakyan ni Grin. Mula kasi ng mamatay si Smirky, ay natakot na siyang pumunta sa hospital. He feared death already after that incident. Buti at naipag patuloy niya pa ang pagiging doctor. Nong panahon na wala siyang nagawa para iligtas ang asawa niya, pakiramdam niya wala siyang karapatang maging doctor.

Dahil wala man lang siyang nagawa para mailigtas ang asawa niya.

Kaya niyang buhayin ang mga nasa 50-50 stage. Maging ang 25 %, kaya niya pa ring buhayin ang pasyente niya. Basta may nakikita siyang chance, he know he can do it.

Pero bakit nong si Smirky na, hindi niya ito nailigtas? He let his wife die just in front of him. He can save another person life but he can’t save his own wife life.

“Daddy! Let’s go!” naiinip na sabi ni Smuggy. He heave out a sigh again bago bumaba ng kotse at dinaluhan ang naiinip na dalawang anak.