His Runaway Girl

Chapter Four

(n

: may konting pag babago po sa Chapter Three. Ang nangyari sa chapter two ay panaginip lamang po iyon ni Smirky. Yun lang. Bow)

---

-Smirky-

“You know what dumb ass? This is really your fault! “

“I admit it already so shut the fxck up Krisan!”

“How will I shut the fxck up if she is not yet awake?!”

“Come on the doctor said that she will wake up soon!”

“Arrgh this is really your fault!”

“ Stop blaming me!”

“Ang ingay niyo naman” napipilitan akong nag mulat ng mga mata ko.  Sa pag mulat ko nakita ko si Krisan at si Trail na naroroon.

“Smirky!” masiglang sabi ni Krisan bago lumapit sa akin at yumakap.

“Are you okay now?” tanong nito pag kuwan

“Yup. Bakit ba kayo nag aaway huh? Ang iingay niyo” nayayamot na sabi ko. Nag katinginan naman silang dalawa bago nag ismiran.

“Diba kasi siya ang may kasalanan kung bakit nangyari sayo to?” nakakunot noong tanong ni Krisan. Napa huh naman ako.

“Huh? Sinong nag sabi?” takang tanong ko. Tumingin ako kay Trail na nakatingin lang sa malayo.

“Siya mismo”-Krisan

“Oy Trail ano ba yang pinag sasabi mo? Hindi mo kasalanan kung bakit nangyari sa akin to. Kung mayroon man dapat sisihin ako iyon.” Tumingin ako kay Krisan.

“Kaya Krisan dapat wag mong sisihin si Trail” nag karoon ng katahimikan.

“Fine.” Inis na sabi ni Krisan. Nag cross arm pa ito. Bored lang naman na tumingin si Trail dito.

“I’m really sorry Smirky” tumingin sa akin si Trail.

“May kasalanan din naamn ako sa nangyari sayo” sincere na sabi nito.

“Buti alam mo” nakaingos na sabi ni Krisan. Sinamaan lang naman siya ng tingin ni Trail bago tumingin sa akin ulit.

“And I am sorry” napabuntong hininga na lang ako.

“Okay fine. Makulit ka eh. You are forgiven kahit wala ka naman talagang dapat ihingi ng sorry”

“Thanks” tipid na sabi nitol

“I really have to go. Don’t worry nabayaran ko na ang hospital bill mo” nanlaki yung mga mata ko.

“P-pero hindi mo kailangang gawin iyon!” kontra ko pero nugmiti lang ito.

“But I want too. Good bye Smirky. See you soon” yun lang at lumabas na ito ng kwarto. Naiwan naman akong nakatulala.

“Good bye Smirky see you soon” panggagaya ni Krisan sa boses at sa sinabi ni Trail.

“Ang angas talaga ng lalaking iyon tsk” nakairap na sabi nito.

“Bakit ba ang taray mo huh Krisan kay Trail?” nakakunot noong tanong ko.

“Tsk wag mo ng tanungin. Basta ka away ko si Trail since my childhood days up to now. End of the story” napanganga ako sa sinabi nito.

“Ganun katagal?”

“Yup” biglang nag ring ang cellphone nito. tinignan nito kung sino ang tumawag.  Napakunot noo ito pag ka kuwan.

“Wait lang Smirky huh, I need to take this call” paalam nito.