ROOMMATE 101

CHAPTER 37

TITLE: ROOMMATE 101

●CHAPTER 37●
      [LET GO]

《VHIE POV》

"CAL-CALVIN!!" Naiiling kong bulong sa binata.

Hinatid niya ako sa aking kwarto pero nagulat ako nang itulak niya ako sa malambot na kamang naroon at mabilis na dinaganan.

"Vhie, you know what?" I loved you." Bulong na saad nito sa puno ng aking tenga.

"Cal-calvin." Sorry, I have feelings to someone." Hindi kita pwedeng mahalin." Bulong ko naman sakanya.

Hindi ko alam but im not feeling comfortable sa ginagawa ni Calvin sakin.

Gumagapang ang mga kamay niya sa buong katawan ko. Mula pisngi hanggang leeg hinahalikan niya ako. Hindi ko maiwasan ang mapapikit at mapahikbi.

"Cal-calvin." Ungot ko nang pilit niya akong yakapin at halikan sa aking noo pababa sa aking mga labi.

"Vhie, ako nalang!" Ako nalang ang mahalin mo." Please!!! Please lahat gagawin ko lahat para sayooo." Ako nalang ang mahalin mo kasi mahal na mahal kita!" Saad nito sa pag mamakaawang tinig.

Napatingin ako sa kisame habang hinahalikan ni Calvin ang leeg ko pababa sa aking malulusog na dibdib.

Im so tired. Hindi ko kayang tumanggi, hindi ko kayang lumaban. Pagud na pagud ang aking pakiramdam.

"Im so sorry!" Un lang ang tanggi kong nasambit bago tumulo ang mga luha ko sa aking mga mata.

Nagulat ako nang tumigil si Calvin sa  kanyang ginagawa.

Naupo ito sa gilid ng kama habang napabuntong hininga saka napasapo sa kanyang noo.

"Im so sorry, im  sorry Vhie." Sa malumanay na tinig.

"Im okay Cal." Sagot ko sabay upo ng maayus sa kama at patuloy lang sa pagtulo ang mga luha ko.

"Mahal mo talaga siya?" Mahal mo?" Sabi ng binata sakin sabay ngisi pa.

"Hindi ko naman maitatanggi un!" I dont know kung anung mangyayari sakin kapag iniwan niya ako at  umalis siya dito sa pinas." Im tired, im so very tired." Hindi ko na alam kung anu ang uunahin kong unawain at intindihin." Sabi ko habang himagulgol pa.

"Shhhhh." Stop crying Vhie." Hindi mo deserve ang ganung lalaki." Nagagawa ka niyang saktan at iwan ng ganito." Anu bang meron siya na wala ang Harvin na un bakit mahal na mahal mo siya samantalang ako hindi mo magawang mahalin kahit konti lang." Sabi  pa nito sabay yakap mula saking likuran.

Lalo akong napaiyak. Kung pwede lang turuan ang puso ginawa ko na. Kung pwede lang na makalimutan ang lahat ng taong nanakit sakin ginawa ko na. Pero hindi ganun kadali ang lahat.

"Im sorry Cal." Pero hindi ko alam kung anu ang meron si Harvin na wala ka!" Basta alam ko mahal ko siya kahit sinu pa man siya o maging sinu man siya." Sabi ko sabay punas sa aking mata na dumadaloy sa aking pisngi.

"I understand, Vhie pangako ko lahat gagawin ko para sayo." Para mahalin mo lang ako." Sabi pa nito sabay halik ng mariin sa aking noo.

Napapikit naman ako saka yumuko. Hindi ko siya makakayanang mahalin..un ang nakatatak sa aking utak at isipan.

《HARVIN POV》

"Iho!" Tawag ng isang matandang naka wheel chair.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ito.

"Dad?? Dadddd???" Patanong kong saad na may halong pagtataka.

"Iho!! My son!" Sabi pa nito sabay paikot ng dalawang gulong ng kanyang sinasakyang wheel chair.