Arabama yaklaşmıştım. Sanki ona ulaşırsam her şeyden kurtulabilecekmişim gibi hissettim. Hemen kilidini açtım ve içeri girdim. Derin nefesler almaya çalışıyordum. Çok fazla koşmuştum ve nefes darlığı çekiyordum.
Sesli sesli nefes alıyordum ama aldığım nefesler sanki ciğerlerimi doldurmaya yetmiyordu. Soğuk çok fazlaydı. Gözlerimden yaş akmasına sebep olmuştu. Kendimi hemen toparlayarak elimdeki feneri kenara fırlattım ve arabayı çalıştırdım. Gaza yüklenerek hızlı bir dönüş yaptım ve evimin yolunu tuttum.
Evlerin çoğunluk olduğu yerlere vardıkça kendimi güvende hissetmeye başlamıştım. En azından bir şey olursa yardım isteyebileceğim birileri vardı.
Susamıştım. Havaya ihtiyacım vardı. Evime yakın olan büyük bir marketin kenarına arabayı park etmiştim. Hemen çıktım ve soğuk havayı ciğerlerime çektim.
Ayakta durmakta zorlanıyordum. Bu kadar koşmak iyi gelmemişti. Nefes darlığım bir türlü geçmek bilmemişti. Bir elimi arabaya yaslayarak derin ve sakin nefesler almaya çalışıyordum. Sakin olmalıydım çünkü başka türlü geçmeyecekti.
O sırada omzumda bir el hissettim. Korkuyla hemen arkamı döndüğümde bir adamın tedirgin yüzü ile karşılaştım.
Korktuğumu anlamış olacak ki :
-Korkmayın. Ben... kötü görünüyorsunuz. İyi misiniz? , dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tehdit oluşturmayacak birine benzediğini düşünmüş ve derin bir nefes almıştım.
Konuşmaya çalıştığım sırada sesimin çıkmadığını fark ettim. Fısıldayamıyordum bile. Gözlerim kararmaya başlamış aynı zamanda da başım dönüyordu. Artık vücudumu hissedememeye başlamıştım. Tutunmaya çalışıyordum ama nafileydi. Sonrasında her yer tamamen karanlıkla kaplandı.
