Give me a chance 💔
« បាទ » ជីមីនដើរទៅរកជុងហ្គុក ។
គ្រាន់តែជីមីនដើរមកដល់ដែលគេអង្គុយភ្លាម ជុងហ្គុកក៏យកដៃរបស់ជីមីនមកដាក់នៅពី លើសាច់ក្រណាត់ខោត្រង់កន្លែង Kookie របស់គេ ។
« ឯងជួយវាបន្តិចទៅ វាធ្វើទុក្ខយើងខ្លាំងណាស់ » ជុងហ្គុក ។
« លោកចង់ធ្វើអីនឹង ? » ជីមីន មើលមុខជុងហ្គុករួចព្យាយាមទាញដៃពីជុងហ្គុកយកមកវិញ ។
« ឯងគួរតែយល់ន័យរបស់យើងហើយមិនបាច់ឲយើងនិយាយច្រើនទេ » ជុងហ្គុក ។
« ខ្ញុំមិនចង់យល់ពីន័យរបស់លោកទេ ខ្ញុំទៅធ្វើការងាររបស់ខ្ញុំបន្តហើយ » ជីមីន ។
« អ្នកណាឲឯងទៅ ? កំដរយើងមួយទឹកពីរទឹកសិនទៅ » ជុងហ្គុក ទាញជីមីនមកឲអង្គុយនៅលើភ្លៅរបស់គេ ។
« លោកចង់ធ្វើអី ? »ជីមីនចាប់ផ្ដើមស្លេកមុខ ។
« យើងចង់ធ្វើអី ឯងគួរតែដឹងច្បាស់ណាស់ » ជុងហ្គុក លើកដៃវែកសក់ដែលបាំងនៅពីលើថ្ងាស់ជីមីន យកទៅសៀតនឹងគុម្ពត្រចៀក ។
« លោកលែងខ្ញុំទៅ~ ខ្ញុំមានការងារត្រូវធ្វើជាច្រើនទៀត » ជីមីន ខំប្រឹងបណ្ដាច់ខ្លួនឲចេញពីរង្វង់ដៃរបស់ជុងហ្គុក ប៉ុន្តែកម្លាំងរបស់គេមិនស្មើរនិងកម្លាំងដៃរបស់ជុងហ្គុកដែលកំពុងតែអោបគេនោះទេ ។
« ការងារ? ការងារទាក់ប្រុសនឹងមែនទេ ? បើសិនជាឯងមកធ្វើការងារជាមួយយើងនៅលើគ្រែវិញ ប្រហែលជាសប្បាយជាង តើយើងនិយាយត្រូវទេ ? » ជុងហ្គុក លើកចញ្ចើមមួយចំហៀងនឹងញញឹមចុងមាត់ដាក់ជីមីន ។
« ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមិនបានទាក់ប្រុស លែង~ ខ្ញុំប្រាប់ថាឲលែង លោកស្ដាប់បានទេ ? » ជីមីនខំប្រឹងកន្ត្រាក់ខ្លួនឲចេញពីក្នុងរង្វង់ដៃជុងហ្គុកឡើងមុខក្រហមទៅហើយ នៅតែរើខ្លួនមិនចេញ ។
« មិនបាច់រើនាំតែឈឺខ្លួនឯងទេ យើងថាធ្វើនៅទីនេះមិនសូវស្រួលទេ ម៉ោះ~យើងបីឯងទៅធ្វើការងារជាមួយយើងនៅឯបន្ទប់វិញ » ជុងហ្គុក លើកបីខ្លួនជីមីនដើរចេញពីបន្ទប់ធ្វើការសម្ដៅទៅរកបន្ទប់គេងរបស់គេ ។
YOU ARE READING
Give me a chance 💔End
RomanceMy first novel I hope you like it 💖✨ « អ្នកដែលបងជ្រើសរើសចូលទៅក្នុងជីវិតបង នៅតែមិនមែនជាអូន » ផាក ជីមីន ។ « បងធ្វើបែបនេះ ក៏ដើម្បីតែការពារអូនប៉ុណ្ណោះមីមី » ជុងហ្គុក រីកឃេនស៌ ។ ជុងហ្គុក រីកឃេនស៌ X ផាក ជីមីន ។ The end 🤍
