Love of red lines

Part-9

မနက်8နာရီခွဲ။

"Hello၊ Hoseokရောက်ပြီလား"

"အေး၊ "

"ပြီးရောငါလည်းနောက်2နာရီလောက်ဆိုဆေးရုံဆငလို့ရပြီ"

"အေးပါ၊ ငါဖုန်းချလိုက်တော့မယ်လေယာဉ်ဆိုက်နေပြီ။"

Hoseok ဖုန်းကိုအိပ်ကတ်ထဲထည့်ပြီး။ လက်ထဲမှာ Jeon Jungkookဆိုတဲ့နာမည်ကတ်ပြားကိုမြှောက်လိုက်သည်။

ခဏနေတော့လူနှစ်ယောက်မိမိဆီတန်းတန်းမတ်မတ် ရောက်လာလေသည်။

"Jeon Jungkook ပါ၊ Kim Namjoonလာကြိုခိုင်းလိုက်တာလား"

"ဟုတ်ကဲ့တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။ ကျွန်တော့်နာမည် Jung Hoseok ပါ။ Namjoonက မနေ့က ဆေးရုံတင်ထားလို့ သူကိုယ်တိုင်လာမကြိုဖြစ်လို့တောင်းပန်ပါတယ်တဲ့၊ အခုသူ့အိမ်ကိုသွားကြရအောင်၊နောက်2နာရီလောက်နေရင်သူ လည်ူဆေးရုံကပြန်ဆင်းလာတော့မှာ"

"အော်၊ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆိုသွားကြတာပေ့ါ၊ သွားရအောင်ထယ်"

Jungkook Taehyung ရဲ့လက်ကိုကိုင်ပြီးရှေ့ကနေကြည်ကြည်နူးနူးထွက်သွားတော့ နောက်ကကျန်ခဲ့တဲ့ Luggage နှစ်လုံးဆွဲစရာမလိုပဲသူတို့နောက်ကပါသွားလေသည်။

_______________________________

"Namjoon သက်သာရဲ့လား၊ "

"အင်း၊ 😐"Kim Namjoon Soekjin မျက်နှာသေနဲ့ပြန်ဖြေလို့ ဖောင်းကြွကြွမျက်နှာလေးက ဇီးရွက်လို့သေးသေးလေးပဲရှိတော့သည်။

"ငါပြောတာက၊ဖျားမဖျားတော့ဘူး ခေါင်းကဒဏ်ရာကလည်းသိပ်မနာတော့ဘူးလို့"

"အော်၊ အင်းပါ၊ ဒါနဲ့ဧည့်သည်တွေကအိမ်ရောက်နေပြီလား"

"ခဏနေမှပါ"

ခဏကြာတြောဆရာဝန်ရောက်လာတာနဲ့ သေချာမေးမြန်းပြီးဆေးရုံဆင်းခွင့်ရတာနဲ့ Kim Namjoonတို့အိန္ဒြရေမဆည်နိုင် ဆေးဖိုးဝါးခရှင်းပြီးအိမ်တန်းပြေးတော့တာပါပဲ။

"မင်းဟာကနိုင်ငံတော်သမ္မတမို့လို့အဲ့လောက်အရေးကြီးနေတာလား"

"မဟုတ်ဘူး၊ ဒီနေ့ Company နေ့ဝက်အလုပ်ဆင်းချင်လို့၊ "

"ဘာ!၊ ဒီလောက်သေမလိုဖြစ်နေတာကိုအလုပ်ကသွားချင်သေးတယ်၊ သေသင့်‌တဲ့ကောင်"