Love of red lines

Part-4

"အား၊ ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ"

"နိုးလာပြီလား"

ကုတင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် မလှမ်းမကပ်းမှာထိုင်နေတဲ့ Namjoon ရဲ့ခပ်ရှရှအသံ။

"မဟုတ်ဘူးမှတ်လား၊ ငါထင်နေသလို"

Namjoon သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး ဘာကိုမှဆက်မပြောနိုင်။ မှားခဲ့ကြပြီ။

"Soekjin ! ဒီကိစ္စကိုဘယ်လိုဖြေရှင်းမယ်လို့စဉ်းစားထားလည်း"

"ဘာကိုလည်း၊ တော်ပါ ဒါကဆေးခေတ်ခံရလို့မှားခဲ့ကြတာ၊ မေ့ပြစ်လိုက်၊ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို"

"ဘာ၊ မရဘူး Soekjin ဒီကိစ္စကိုဒီအတိုင်း"

"လွှတ်စမ်း၊ မင်းရဲ့လက်! ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ့"

" Soekjin ဒီကိစ္စအပြင်လူသာသိသွားရင်"

"မသိစေရဘူး၊ ငါနဲ့မင်း ညက ကိစ္စကိုမေ့ထားရအောင် မင်းမှာလည်းမင်းလျှောက်ရမယ့်လမ်းရှိတယ် ငါမှာလည်းငါ့တက်လမ်းနဲ့ငါ မေ့လိုက်ဒီကိစ္စ"

"မင်းက အဲ့လိုဆုံးဖြတ်မယ်ဆိုရင်လည်း ငါ့ဘက်ကငြင်းစရာမရှိဘူး မဖြစ်ခဲ့ဘူးပဲထားလိုက်ပါတော့ သွားတော့မယ်၊ "

"အင်း ကံမကုန်ရင်တောင်ပြန်မဆုံချင်ဘူး Namjoon "

"မင်းပြောခဲ့တာနော်၊ သွားပြီ Bye bye"

Namjoon Hotel အခန်းခကိုရှင်းပြီးထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်နေရင်းလည်း ညက ကိစ္စကိုပဲခေါင်းထဲရောက်နေသည်။ ဟိုနှစ်ကောင်ဘယ်လိုမွှေသွားတာလည်း?တစ်ယောက်တစ်ခန်းစီခွဲထည့်ခဲ့လည်းရတာကို။

"တကယ်စွဲမက်စရာပဲ"

တော်စမ်းKim Namjoonမင်းဘာတွေလျှောက်တွေးနေတာလည်း။ သူကမင်းရဲ့

"ဟာ ကျစ် တော်တော့"

Hotelထဲကိုပြန်သွားပြီး အခန်းထဲကိုပြန်သွားတော့။

"အော်ဘာ များကျန်ခဲ့လို့လည်းမသိဘူး"

"ခုဏက ဒီအခန်းထဲကကောင်လေးရော?"

"အခုကပဲအခန်းအပ်ပြီးထွက်သွားပါတယ်"

အဝေးကြီးမရောက်လောက်သေးဘူး။ ညကဒဏ်ကြောင့်လမ်းကောင်းကောင်းလျှောက်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီအနီးအနားမှာပဲရှိဦးမှာ။