Unicode
_________
ဖုန်းချခါနီး ပုံမှန် မဟုတ်သော ဂျောင်ကုအသံကြောင့် ဆော့ဂျင် စိတ်မဖြောင့်။စိတ်ထဲတွင် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လေးလံနေသည်။လက်က လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်တော့ ၃နာရီ မိနစ် ၂၀။ဖုန်းကို ထပ်ခေါ်ကြည့်တော့ အတန်ကြာသည်အထိ ဖုန်းမကိုင်ပြန်။
အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားချက်တစ်မျိုးက တိုးဝင်လာသည်။
“ဆောင်းမင်း.. ”
“ဗျာ..အကို”
“ငါ အိမ်ပြန်တော့မယ်။လက်စသတ်စရာလေးတွေ ပြီးရင် ဆိုင်ပိတ်လိုက်တော့နော်။ဒီမှာ သော့ ”
“ဟုတ် အကို..စိတ်ချပါ”
ဆိုင်ဝန်ထမ်းလေးက အလုပ်လုပ်တာ ပိရိသေသပ်သလို ပြန်ကြည့်စရာ မလိုအောင် စိတ်ချရသည်။ထို့ကြောင့် ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ သော့အပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
လမ်းမပေါ်က ရရာ တက္ကစီတစ်စီးကို အလောတကြီး တားလိုက်သည်။ဖြစ်နိုင်လျှင် ခြေလျင်ပြေးသွားလိုက်ချင်တော့သည်။အိမ်နှင့် ဆိုင်က သိပ်မဝေးလှသောကြောင့် တော်တော့သည်။နို့မို့ဆို တော်တော်နှင့် ရောက်မည်မဟုတ်။
“ဟင်!”
အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်,ရောက်ချင်း မြင်ကွင်းကြောင့် တဒဂ် ကြောင်သွားသည်။
မီးခိုးငွေ့များ နှင့်အတူ မွှန်ထူနေသော ညှော်နံ့။
ဝုန်းကနဲ ခုန်တက်သွားသည့် နှလုံးခုန်သံက တော်တော်နဲ့ ပြန်မကျ။ခေါင်းတစ်ခုလည်း ချာချာလည်သွားကာ စိုးရိမ်ရေမှတ်က အဆုံးထိမြင့်တက်သွားသည်။
“ဂေျာင်..ကုရေ..”
အိမ်အပေါက်ဝထိ မွှန်တက်လာသော မီးခိုးငွေ့များကြောင့် မြင်ကွင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရ။ထိုအခိုးအငွေ့များကြားထဲသို့ မရမက ဖြဲခွဲသွားရင်း ကောင်လေး၏ နာမည်ကိုသာ အကြိမ်ကြိမ် ခေါ်နေမိသည်။ပြန်ထူးသံ တစ်စုံတစ်ရာကိုကား ယခုထိမကြားရ။
“ဂေျာင်ကုရေ...ဂျောင်ကု....အဟွတ်..ဟွတ် ”
နှာခေါင်းထဲသို့ အလုံးလိုက် ဝင်လာသော မီးခိုးများကြောင့် မျက်လုံးတွေ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာသည်။လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နှာခေါင်းကို အုပ်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါ မီးညွန့်က မျက်နှာကျက်အထိ တရိပ်ရိပ်ဟပ်နေလေသည်။
YOU ARE READING
BEFORE I GO || JINKOOK ✓
Fanfiction❝ မုန်းတယ်ဆိုတဲ့ စကားအခွန်းတစ်ရာထက် ဘာမှမပြောဘဲ ဥပေက္ခာပြုနေလည်း မင်းမရှိရင် ကိုယ့်ကမ္ဘာ့ပြိုမယ်ဆိုတာသိတယ်မလား ❞ ꧁𝐽𝑒𝑜𝑛 𝐽𝑢𝑛𝑔 𝐾𝑜𝑜𝑘 ☘︎ 𝐾𝑖𝑚 𝑆𝑒𝑜𝑘 𝐽𝑖𝑛꧂ .. ❝ မုန္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားအခြန္းတစ္ရာထက္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဥေပကၡာျပဳေနလည္း မင္းမ႐ွိရင္ ကိ...
