Unicode
_________
"အစ်ကို..ထ တော့လေဗျာ"
သူ့ နား,နားကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး နှိုးနေသော အသံ။ဆက်ပြီး အိပ်ချင်နေသည့်စိတ်ကြောင့် မျက်လုံးကို ဘယ်လိုမှမဖွင့်နိုင်။
"နောက်ထပ် ၅ မိနစ်နေရင် ထတော့နော်။အစ်ကိုက လိမ္မာပါတယ်ဗျာ"
"အိပ်နေရင် တကယ့် ကလေးလေး အတိုင်းပဲ။ကျွန်တော့်ထက် ၅နှစ်ကြီးတယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်စရာပဲ"
"ဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက် ချောနေရတာလဲ ကင်ဆော့ဂျင်ရဲ့....ဟမ်"
အသံတွေက နီးမလိုလို ကပ်လာပြီးမှ အဝေးကြီးကို ရောက်သွားလိုက်နဲ့။ထိုအသံလာရာနောက်သို့ မှိတ်ထားသည့် မျက်ခံွအောက်က မျက်ဆံတွေက လိုက်ရွေ့လျားသွားသည်။
"မထရင် ကျွန်တော် ကိုကို့ကို နမ်းတော့မှာနော်"
သူ့ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးရယ်နေသော မျက်နှာတစ်ခု။အလယ်ခွဲမကျတကျ ခွဲထားကာ နားရွက်အောက်ထိ ရှည်ချင်နေသော ဆံပင်။မျက်လုံးဝိုင်းတွေက ကြင်နာရိပ်သန်းနေကာ ညှို့ဓာတ်တစ်မျိုးနှင့် အုပ်မိုးပြီး တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေပုံက မြတ်နိုးမှုအပြည့်ဖြင့်။
"ဂေျာင် ကု"
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။မမြင်ရ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သော ထိုမျက်နှာလေးကို ထိကြည့်ဖို့ သူ့လက်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှမ်းလိုက်သည်။သို့သော် သူ့လက်ချောင်းများက လိုရာသို့မရောက်လိုက်။
ငုံ့မိုးကြည့်နေသော ထိုမျက်နှာက တစ်စ,တစ်စ အငွေ့ပျံ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ထင်ရှားလာသော မျက်နှာကျက် အဖြူရောင်သည်သာ သူ့မြင်ကွင်းထဲ တဝဲလည်လည်နှင့်။
"ဟင်း!"
ဆော့ဂျင် အသိဝင်သွားသူပမာ ထ,ထိုင်လိုက်သည်။နောက်ကျိနေသော ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နှိပ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။
"ဘာလို့ ကယောင်ကတမ်းတွေ မြင်ယောင်နေရတာလဲ ကင်ဆော့ဂျင်ရဲ့ ..သတိထားစမ်း"
အိပ်ယာပေါ်က လူးလဲထရင်း မျက်နှာသစ်၊သွားတိုက်၊ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ကာ နံနက်စာအတွက် ပြင်ဆင်ရသည်။တစ်စုံတစ်ယောက်ရှိစဥ်က အဆင်သင့်ပြင်ပြီးသား နံနက်စာက အရသာထူးထူးခြားခြား ကောင်းမွန်မနေသည့်တိုင် သူနှစ်ခြိုက်ခဲ့ပါသည်။
YOU ARE READING
BEFORE I GO || JINKOOK ✓
Fiksi Penggemar❝ မုန်းတယ်ဆိုတဲ့ စကားအခွန်းတစ်ရာထက် ဘာမှမပြောဘဲ ဥပေက္ခာပြုနေလည်း မင်းမရှိရင် ကိုယ့်ကမ္ဘာ့ပြိုမယ်ဆိုတာသိတယ်မလား ❞ ꧁𝐽𝑒𝑜𝑛 𝐽𝑢𝑛𝑔 𝐾𝑜𝑜𝑘 ☘︎ 𝐾𝑖𝑚 𝑆𝑒𝑜𝑘 𝐽𝑖𝑛꧂ .. ❝ မုန္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားအခြန္းတစ္ရာထက္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဥေပကၡာျပဳေနလည္း မင္းမ႐ွိရင္ ကိ...
