My girl/pcy. ( completed)

🎋18

[Mina pov]

ჩნ:ჩემო პატარავ, ეს უკვე წარსულია რაც მთავარია ახლა ერთად ვართ, შეგიძლია რამდენიც გინდა ჩამეხუტო, მაკოცო, ჩემი სუენელი შეოგრძნო... ყველაფერს გავაკეთებ შენს გამო მინა.

მე:სწორედ ამიტომ მოყვარხარ დამბო, ყოველთვის ისეთი იყავი რომელსაც ჩემს გვერდით ვიგულებდი, მადლობა რომ არსებობ_ხელები ისევ  ძლიერად მოვხვიე და  სხეულზე მთლიანად მივეკარი.
ჩნ:კიდევ კარგი რომ მალევე მოგძებნე, კიდევ ერთხელ ვერ დაგკარგავდი_ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და მოციმციმე  თვალებით შემომხედა, მისი  თვალების დანახვაზე  გამეღიმა, თუმცა არაფერი მითქვამს. ჩემსკენ დაიხარა და  ტუჩებზე მაკოცა,  ცივი ტუჩებით ჩემსას შეეხო, თუმცა სითბო ვიგრძენი, მთელს სხეულში სითბომ დამიარა. ხელები კისერზე შემოვხვიე  და ტუჩებზე მეტად მივეწებე.
ეუფროიაში ვიყავი.

ჩნ:აბა  წავიდეთ ჩვენს სახლში?_მაშინვე თქვა როგორც კი კოცნა შეწყვიტა.
მე:წავიდეთ...ჩვენს სახლში_გამეცინა და სასტუმროს ოთახში შევედი.

სახლში მისულებს ჩვენი მეგობრები იქ დაგვხვდნენ და დაგვინახეს თუ არა  მაშინვე ხმაურით შემოგვეგებნენ.

-გილოცავთ_ერთდროულად შეჰყვირეს.

მეი: როგორ მიხარია რომ  საბოლოოდ ერთმანეთი იპოვეს.
ლეა:როგორც იქნა  გაიგო ჩანიოლმა  რომ მისი პატარა მეი ხარ, ამ დღეს მოუთმენლად ველოდით, არა მეი?
მე: რა თქმა უნდა.
ჯმ:ჩვენც დიდი მობდომებით ველოდით.
ჩნ:მოიცადეთ თქვენ ყველამ იცოდით ეს?
ჯკ: რა თქმა უნდა მეგობარო, ყველამ შენ გარდა, უბრალოდ არ გვქონდა უგლება რომ მინას უკითხავად ეს გვეთქვა თან არც იქნებოდა სწორი.
ჩნ:რა საძაგლები ხართ.
მეი: ახლა რა მნიშვბელობა აქვს ამას, რაც მთავარია ერთად ხართ, თანაც ბედნიერებს გხედავთ, ეს ძალიან კარგია  და მოდით უბრალოდ დავლიოთ, კარგი ამბავი ყოველთვის დასალევით უნდა აღნიშნო, ეს ჩვენი ტრადიციაა არ დაგავიწყდეთ.
ჩნ: ეს როგორ დამავიწყდება.
მე:  კარგი აზრია დალევა მეც მინდა, დღეს ბოლომდე დავლიოთ მეგობრებო_დავიძახე და სამზარეულოში სირბილით  შევედი, დანარჩენებიც უკან მომყვნენ.
სასმელები მაგიდაზე გადმოვალაგე  და მაგიდას მივუსხედით.