Λαιμόκοψη. [ChrisTheDevil]

μαρτυρίες από έναν έρωτα που επιδίωξα

Θέλω να δώσω στον εαυτό μου λίγο χρόνο να επεξεργαστεί την απώλεια σου απ' την ζωή μου,

Πιο γρήγορα από καπνός διαλύθηκες σε μια νύχτα απ' αυτή.

Δεν είναι τόσο δύσκολο, περπατάω αρκετά και δεν ακούω τόσο μουσική, κάποιοι στίχοι χορεύουν δίπλα στην μορφή σου.

Έχω χάσει εμένα και κρατήσει κάποιες συνήθειες μας. Τις νύχτες χαμογελάω και γυρίζω στο πλάι να σε κοιτάξω αφηρημένο κάτι να γράφεις με μάτια που λάμπουν μα δεν είσαι εκεί.

Μαγειρεύω ασυναίσθητα για δύο μα τρώω τόσο λίγο που πετάω πάνω απ' το μισό, ποτέ δεν σ' άρεσε το μπαγιάτικο φαγητό.

Και ξέρω πως πλέον δεν έχω λόγο να αφήνω πίσω μου την πόρτα ανοιχτή γιατί δεν θα ρθεις, απλά που και που ξεχνιέμαι.

Γενικά ξεχνάω, το μυαλό μου έχει διαλυθεί απ' την διάλυση μας, αιώνιο άλλο μου μισό. Καμία φορά το μαζεύουν οι αναμνήσεις μας που είναι ακόμα νωπές κάτω απ' τα μανίκια μου.

Δεν έχω πολλά πέρα από εσένα και δυο πακέτα τσιγάρα κρυμμένα.

Άσε με να με διορθώσω, ούτε εσένα. Μόνο τα γραπτά και τις φωτογραφίες μας έχω. Και κάτι βραδυνές μαρτυρίες που ακούνε το ταβάνι και οι τοίχοι, που τους πνιγώ όσο καπνίζω.

Με μισούσες όταν κάπνιζα και είχα πει θα κόψω την κακιά μου συνήθεια και τελικά το κατάφερα γι'αυτό είμαι μόνη και τελικά καπνίζω σε ένα παγκάκι, μπροστά από μια κούνια που καθόμουν πιο μικρή.

Απλά δεν είμαι έτοιμη ακόμα να γυρίσω σπίτι και στην έντονη καθημερινότητα μου.
Χωρίς εσένα.

Με τους τοίχους να βουίζουν έναν ενοχλητικό ήχο ανάμεσα σε κλάμα, σπασμένα γυαλιά και τα γέλια, τους αναστεναγμούς μας.

Να μουρμουράω μόνη μου στιγμές που δεν ξέρω αν έζησα ή θα 'θελα να ζήσω μαζί σου.

Και σου 'χα πει, θα πέθαινα μακριά σου. Και το 'χα γράψει, θα πεθάνω μακριά σου.

Όμως ζω. Περίπου.
Χωρίς εσένα. Οριστικά.

[22/02/2019]
άλλο ένα βιβλίο, άλλη μια συλλογή, άλλη μια κατάθεση ψυχής. Εύχομαι να είμαστε ξανά όλοι μαζί σε αυτό,
Κρις.