Λαιμόκοψη. [ChrisTheDevil]

'κείνα που με τρόμαζαν μικρή

και έχω μια ανάμνηση,

από μικρό παιδί,

έναν καφέ ουρανό

και κύματα

ψηλά πολύ,

μου δημιουργούσαν την ανάγκη να τρέξω μακριά,

μα τα πόδια μου ήταν καρφωμένα, όπως οι ομπρέλες, βαθιά στην άμμο,

ανήμπορα να με σώσουν.

Και δεν ξέρω, πια, που να μιλήσω γι'αυτήν την ανάμνηση

γιατί σε κανενός τα μάτια δεν έμεινε το άφθαρτη όσο στα δικά μου.

Υπερβολική θα με ονομάσουν

γιατί απλά, γι'αυτούς ξεθώριασε.

όπως ξεθωριάζουν οι ασήμαντες μνήμες απ' το κελί που διατηρείς μυαλό.

Τώρα τα κύματα

γίναν αναμνήσεις

γίναν χαμένες ελπίδες

και εύχομαι, αντ' αυτών, 'κεινα που με τρόμαζαν μικρή, να αρχίσουν να με πνίγουν.

[13/08/2019]