Λαιμόκοψη. [ChrisTheDevil]

κουτιά παραμελημένα και σκονισμένα

ένα κουτί γεμάτο σκέψεις, απ' αυτά που γυρνάς τον μοχλό και πετάγεται έξω αγέρωχος ο κλόουν, ένα τέτοιο οι σκέψεις της.

μα έχει δεμένα χέρια, απ' όλους μαζί και τον εαυτό της, για να μην αποπειραθεί να το ανοίξει.

ένα κουτί με μια μπαλαρίνα να γυρνά, η ψυχή της. Έτσι την χορεύει ο άνεμος ένα αργό, σαγηνευτικό και επίπονο τάνγκο, ένα τέτοιο η ψυχή της.

ένα μικρό κουτί τα αναμνηστικά αξιοπρόσεκτων αναπνοών της, με κάτι εισιτήρια από συναυλίες, από μικρές κοπάνες απ' την ίδια της τη ζωή με άτομα που δεν έχει πια και φωτογραφίες, που δεν σήμαιναν κάτι, αλλά ήθελε να εκτυπώσει.

η θλίψη της σε ένα τετράγωνο, ένα κουτί, ένα δωμάτιο ολόκληρο, κλειστό, στο κουκλόσπιτο που είχε μικρή.

την έκλεισε εκεί για να την προστατέψει, στα δίπλα δωμάτια κάποιες αναμνήσεις που της είπαν να πετάξει,
μα φοβήθηκε να το κάνει,
ακόμα και αν το ήθελε.

Και εκεί έκρυβε ό,τι πολυτιμότερο είχε, κάποιες αναμνήσεις από αυτές που την πλησίαζαν αργά και ήσυχα, μα απειλητικά και ύπουλα, κατά την διάρκεια της μέρας,

έστω λίγα λεπτά τους έφτανε να την αποσπάσουν και να τη ρουφήξουν σε μια δεινή δύνη που ρουφούσε και την ψυχή της.

εκεί τις έκρυβε, εκεί ακριβώς,
τις έκρυβε
ξέροντας ότι κανείς δεν θα
σκεφτεί
να ψάξει
το παλιό της κουκλόσπιτο,
που κάποτε την τρόμαζε,
μα τώρα της τους εφιάλτες φιλοξενεί.

[06/08/2019]