Λαιμόκοψη. [ChrisTheDevil]

πνιγερά βράδια

και είναι βραδιές που κανένα κρεβάτι δεν χωράει τη μοναξιά μου
και κανένα λιμάνι την θλίψη μου.

καμία θάλασσα δεν είναι αρκετή να με πνίξει
και κανένας τοίχος δεν με έχει πλακώσει παραπάνω,

έχω σφιχτοδεμένα μάτια και γυρίζω γύρω από εμένα, φοβούμενη να κινηθώ προς τους άλλους στο δωμάτιο
γιατί δεν ξέρω

ποιοι είναι
πόσοι είναι
που είναι,

μού θυμίζει το μυαλό μου τις νύχτες που λείπεις.

Αυτές που
αντί να ακούω το σώμα σου να αναδεύεται στο στρώμα,

ακούω γυάλινα μπουκάλια να παραπονιούνται πως έκανα το μέσα τους πιο άδειο απ' το δικό μου.

Και σέρνω μια θλίψη απ' το ποδι
σαν αλυσίδα βαρυποινητη,

πιο βαριά αυτή που έπλεξα με τις ενοχές μου, βραδιές σαν αυτές.

Βραδιές σαν αυτές°
που κανένας αέρας
δεν τραβά
τα προβλήματα απ' το στέρνο μου

και
κανένα μπαλκόνι
δεν είναι αρκετά
ψηλό
να ατενω την απελευθέρωση μου.

[20/08/2019]