The Greatest Return

Chapter 8: Garden

Luna pov:

Papunta ako ngayon sa garden nag paalam ako sakanila na may kukuning libro sa library pero sa garden talaga ako pupunta mas gusto ko dun mag basa baka kasi pag sinabi kong sa garden ako pupunta iba isipin nila dahil nga nandun si ano alam niyo na ng maka rating ako sa paborito kung spot umupo na ako agad at nilabas ang paborito kung libro.

"Why are you here." Nagulat ako ng may biglang nag salita tinignan ko naman ito at tinaas ang librong hawak ko para ipakitang nag babasa ako.

"Reading." Maikli kung sabi at nag patuloy na lang sa pag babasa ng bigla siya tumabi sakin napa tingin naman ako sakanya ang loko tulog.

"Staring is rude." Akala ko ba tulog na to napa iwas na lang ako ng tingen.

"Pano mo nasabi nakita mo ba?"

"No. But i can felt." Edi ikaw na malakas ang pakiramdaman.

"Why are you here?" i ask.

"I want to sleep." Wow ah pumasok lang siya para matulog ng matulog kahit sa klase natutulog.

"Then go home." Napatingin siya sakin dahil sa sinabi ko.

"Why you don't want me here?" Shit na malagkit bakit ang lapit peste ang puso ko.

"Ano ba lumayo ka nga sakin." Sigaw kung sabi sakanya bigla kasi siyang lumapit sakin tapos ngumiti  siya ng nakaka loko at mas lalo pang dumikit sakin.

"Are you afraid of me?" Bat naman ako matatakot multo ka ba.

"H-hindi n-no." Shit bakit ba ako na uutal.

"Really." Napa tulala ako ng ngumiti hindi ko napansin na may dimple pala siya bihira lang kasi siya kung ngumite biglang bumilis ang tibok ng puso ko pesteng ano bang nangyayare sa puso ko bat ang bilis ng tibok may sakit na ata ako.

"Ano ba." Tinulak ko siya dahil sobrang lapit na niya sakin kunti na lang mag didikit na ang labi namin.

"By the way i'm Lucas Andrie just call me lucas don't you dare call me Andrie."

"Why i like andrie than lucas." Dahil sa sinabi ko sinamaan niya ako ng tingen.

"Don't you dare."

"Luna Hera Montenegro." Napa taas naman ang kilay niya.

"Too long."

"Okay. Just call me love." Napailing naman siya sa sinabi ko.

"Luna means moon if i'm not mistaken." Tumango ako.

"Gaya ng buwan mag isa na lang ako sa buhay." Napatingin siya sakin.

"Where's your parents."

"Patay na." Simpleng sabi ko.

"Sorry." Napangiti ako sa sinabi niya.

"I mean buhay pa yung tunay kung magulang kaso hindi ko sila kilala yung taong kumupkop naman sakin patay na."

"Why didn't you find you them."

"Pano ko naman sila hahanapin ni hindi ko man lang alam ang itsura nila ang pangalan nila, kung saan ba sila naka tira, kung anong klaseng pamilya ba sila at kung bakit ba nila ako pinamigay hindi ba nila ako mahal." Hindi ko na pansin na tumutulo na pala ang luha ko napansin ko lang ito ng nilahad niya ang panyo sakin.

"Here." Napatingin ako sa hawak niyang panyo.

"Thanks." Napaka hina ko talaga pag dating sakanila bakit ganon ganon na lng nila ako pinamigay parang isang bagay lang.

"Come on malalate na tayo." Napatitig muma ako sa naka lahad niyang kamay bago ito ko ito tinangap.

"Matutulog ka din lang naman sa klase." Nag katinginan muna kami tapos sabay na natawa ang gwapo pala niya pag naka ngiti sana lagi na lang siyang naka ngiti.

"Ang boring mag turo ni prof kaya instead na makinig ako sa mga pinag sasabi niya natutulog na lang ako." Sabagay.

Habang nag lalakad kami sa hallway pinag titinginan kami ikaw ba naman ang kasama ng isang lucas andrie ang pinaka gwapo sa f4 jusko ang sama nila maka tingin siguro kung nakaka matay lang ang tingin kanina pa ako bulagta dito pero itong kasama ko parang wala man lang paki alam sa mundo.