İçimden Gidene Dek

İlk İletişim

  Ard arda devam eden bir pazartesi günü göz göze geldik.O an kalbimin bütün dehlizlerini yıkıp ruhumu işgal etmişti. Ve bozdu suskunluğunu:
-Bana neden böyle bakıyorsun? Sürekli gözlerin üzerimde?
-Hadi ya öyle mi hiç fark etmemiştim.
-O zaman her kıza bakiyorsun sen.
-Yoo! Hayır. Aslında evet. Ya bakıyorum ama boyle değil (allahım ne saçmalıyorum ben?)
-Az önce kasıtlı bakmıyorum diyordun?
-Özür dilerim ama bunu yapmaktan kendimi alamıyorum. İstersen bakmam bir daha.
-Derste her konuştuğunda ben de sana bakıyorum. Çok güzel konuşuyorsun. Düşüncelerini de çok güzel. Geldiğin yere göre çok iyisin.
-Geldiğim yerden kastın nedir?
-Anlarsın ya. Diyarbakırdan iste. Ne bileyim. Hiç böyle bir insan yokmuş gibi.
-Varmış demek ki. Sahi sen Diyarbakırlı olduğumu nerden biliyorsun ki?
-Bir ara duymuştum aklımda kalmış. Bu arada ben de Denizliliyim.
-Biliyorum. Aslında seninle ilgili bir çok şeyi.
-Bunları dersten sonra konuşalım merak ettiğim şeyler var. Ama ders başlamak üzere.
-Çıkışta seni koridor girişinde bekliyor olacağım.
...