Bölüm: 3

45 4 6
                                    

İyi okumalar. Bu bölüm, Akaashi'nin tek başına olduğu son bölüm olacak, sonraki bölüm müthiş tanışma gelecek. Sabrınız için teşekkürler.

Umarım bir gün gökyüzüne düşebilirim. Beni yutsa, gökyüzü dışında hiçbir yerde var olmasam.

Yaşamaya devam etmek bana sadece aşağılık bir çöp parçası olduğumu hatırlatıyor.

Dünyanın bir işareti olmalı.

----------------------------------------------------------------

Akaashi burnunu kırıştırdı. Ekrandaki fare ona geri göz kırptı. Her bir kırpış kendisine haykırılan bir müstehcenlik gibi hissettiriyordu.

Neden bu kadar salaksın?

Kırpıştır.

Gerçekten güzel ve anlamlı bir şey yaratabileceğini mi düşünmüştün?

Kırpıştır.

Temiz ve insanların nefesini kesecek, anlayış dolu bir şey?

Kırpıştır.

Kim olduğunu zannediyorsun?

Kırpıştır.

Özel bi olduğunu mu düşünüyorsun?

Kırpıştır.

Neden deniyorsun ki?

Kırpıştır.

Hayatına tam şimdi son ver.

Kırpıştır.

Akaashi bilgisayarının da bu düşüncelerden beslendiğini hissetti, sanki o da bilgisayara bağlıydı. Her göz kırpışında bütün güvensizlikleri otomatik olarak yüzeye çıkıyordu. Özgür olmak istiyordu.

Burun kemerini sıktı ve uzun uzun içini çekti. Yazmak, en azından şimdilik, baya zordu. Akaashi gerçekten yazmaya yaklaşık birkaç hafta önce başlamıştı ve her ne kadar genel olarak nelerden bahsetmek istediğine karar vermiş ve birkaç sayfa yazmış olsa da çalışmanın tamamı akışkan değildi. Ona çok karışık geliyordu.

Sert. Robotik. Kendisi gibi gözüküyordu.

Belki de beynimin güvenini kazanacak bir şey yapmalıyım? Belki bir şekilde bir bağ kurmalıyım... Belki sadece yeterince yamam yoktur?

Akaashi biraz bunun hakkında düşündü ama sonra saçma bir düşünce olduğuna karar verdi.

Çocuk çizgi filmleri ona asla nasıl mükemmel bir Pala- Hayır, bu doğru değil. Belki Poke- Hayır, bu da değil. Yazar. Evet. Yazar olacağını öğretmezdi.

Uykusuzluk gerçekten de düşünme yetisini bulandırıyordu.

Belki ben böyle yazıyorumdur. Büyümeye dair en ufak umut olmadan. En ufak gelişme yok.

Oh, Tanrım. Ya yazdığım şey benim fiziksel bir manifestom olursa? Eğer insanlar okursa Japonya'da toplu intiharlar başlar.

The Sky and Guilt are the Only Feelings I Have LeftHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin