Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her kum zerresinde bir taraf tamamlanırken diğer taraf yitiyor, buna zamanı yakalamak diyorlar. Ama aslında zaman akarken, neler kaybettiler, gör(e)miyorlar."
...
Dudaklarımın titreyerek aralanmasına engel olamayarak birbirimize bakmaya devam ettik. Dolu gözlerim cevabını beklerken kapandı ve Yoongi'nin kararla ağzından çıkan oyuna karşılık bir damla yaş yanaklarımdan süzülerek cevabına karıştı.
Duyamadım onu çünkü cevabına karşılık kulaklarım uğuldamaya başlamıştı. Daha ne kadar yaralanacağımı bilmiyordum ama bu kadar acıtacağını düşünmemiştim asla. Çünkü ilk hayatımızda tanrı tarafından yaptığım hainlik için cezalandırılmış fakat bir şans verilerek yeniden doğmuştum. Fakat aynı hataları yeniden yaparak o şansı elimden kaybetmiştim. İlk noktada Yoongi merhametliydi son kez bana iyilik yaparak beni öldürmemiş, gitmem için beni bırakmıştı. İkinci, yani şimdiki noktada ise bana yine son iyiliğinin istediğim gibi, korunma programının kaldırılacağını yönünde oy vereceğini söylemesiydi.
Uğultu kulaklarımdan azaldığında etraftaki şaşkınlık dolu sesleri bastıran sesiyle oyunu ikinci kez söyledi "Kaldırılmaması için oyluyorum."
Aynı şeyi yine yapmıştı. Son iyiliğinin benim için korunma programının kaldırılması olmayacağını biliyordu, bana son iyiliği buydu aslında ve ben bunu o kadar geç anlamıştım ki kendimi düştüğüm kuyunun dibinde sadece onun sesinin yankısını duyarken bulmuştum.
Yoongi'yle karakterlerimiz bir noktaya kadar aynıydı bizim. Kelimeleri çok fazla kullanmayıp eyleme dökmeyi seviyordu, bense kelimeleri kullanmayı seviyordum, bu konuda ikimiz de nettik bence ama bir noktada tıkandığım için karakterim yolundan sapmıştı. Konu babamın yaptıkları ve yapacakları şey olduğunda tutulup kalıyordum en büyük etken buydu yolumu şaşırmamdaki. Hatalıydım, en büyük hatamsa tüm bunları Yoongi'ye söylemeden devam etmekti. Her şeye rağmen, kurduna çektirdiğim acıya rağmen kullandığı oy beni öyle bir yaralamıştı ki bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyordum çünkü bunu yaparken ne düşündüğünü o kadar iyi biliyordum ki... Bir alfa, omegasını nasıl öldüreceğini bilirdi. O da beni son iyiliğiyle öldürmüştü işte, bana olan son darbesiydi bu hatta. Kalbim bu duruma acıyla çırpınıyordu hem hala beni düşünüyor diye hem de bu aslında onun benim için son hamlesi, bir daha böyle bir şey asla olmacak diye. Çünkü kurdum onu kaybetmişti, ben de kaybetmiştim... Ben tamamen kaybetmiştim.
Kapalı olan yaşlı gözlerim kulaklarımın ikinci kez oyunu duymasıyla aralanmıştı aralanmasına fakat ben göremiyordum bile. Kaldırılmasını savunanlar bir yana kaldırılmaması için savunanlar diğer yana bir curcuna çıkmıştı. Babam savunduğu şeylerin, ki hepsi yalandı, ve planının çöpe gitmesinden dolayı oldukça sinirliydi. Oylama sisteminin boktanlığı için ağzından salyalar akıtarak bağırırken başbakanı bile gözü görmüyordu. Ne kadar bağırırsa bağırsın kanunlar ve kurallar karşısında hangi pozisyonda olursanız olun yapabileceğiniz tek şey boyun eğmektir, o direnmeyi seçmişti. Bunun bir haksızlık olduğunu savunuyordu, ikiye ikiyi kalınmasının, sonucunda oylamasının düşmesinin saçmalığını ikna ettirmeye çalışıyordu. Haddini aşmaya başladığında ise Başbakan Kwang-sun kapıdaki güvenlikler tarafından oylamanın huzurunu bozduğu için yaka paça dışarı attırmıştı.
