Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ölüme gidilmez. Ölüm, sana gelir."
1830, Goryeo ve Joseon Bölge Krallıkları
Bir güz geçti Kore'de, ikinci güzün başında ise ilk Kiri yaprağının düşüşü, sonbaharın çoktan gelip çattığını, yakında kışın Goryeo'ya uğrayacağını haber verdi. Hava da buna hazırlık yapar gibi ılıktan soğuya geçiş için hazırlıyordu kendini. Güneş artık yetersiz gelmeye başlamıştı ancak Goryeo'ya güneş düşse bile ısınmayacak birisi vardı. Siyah saçlı omega, geçen her gün üşüdüğünü hissediyordu çünkü alfası ikinci güzün başında da gelmemişti. Ondan sadece 2 kes haber almıştı, onda da merak etmesin diye. Çünkü omega, bahçede dolanırken göğsüne ve omzuna giren şiddetli ağrıyla çiçeklerinin dayanılmazca acısı yüzünden aniden fenalaşmıştı. Alfası yaralanmıştı çünkü, sınır bölgelerinde kanlı bir savaşın ortasında göğsünden bir kılıç darbesi almış olmasına rağmen bir an olsun yılmamış, devam etmişti çarpışmaya. Ama olan olmuştu ya, bir birlerine bağlı olmaları omeganın her acıyı hissetmesine sebep oluyordu.
Doktorlar tarafından sakinleştirildiğinde bile korkudan canından can gitmişti, ne yemek yemiş ne de uyumuştu omega. Kurdunun hissediyordu ama ondan küçük de olsa beklediği bir haberle yanıp tutuşmaktan kendini alıkoyamıyordu.
Çok değil, üç gün sonra geldi haber alfasından. Onun hasretiyle yanıp tutuştuğunu içerin birkaç dize yazmıştı ve bu omeganın toparlanması için yetip artmıştı bile. Tüm bunlar bir yana, en zoru kızgınlıklarıydı aslında. Kurtları birbirini daha yeni bulmuşken ayrı kalmışlardı ve kızgınlıklarını bile birlikte geçirme fırsatları olmamıştı. Bu süreci omega, komutanın odasında, onu eşyaları, onun yatağı arasında geçirmiş olsa da asla yeterli gelmemişti. Bedeni yanıp tutuyordu dokunulmak için, kasıkları yanıyor, ihtiyaçla kavruluyordu. Kendi elleri yeterli değildi asla, dolup taşmak, eşiyle bedenlerimi bütünleştirip ulaşmak istiyordu o zirveye. Ki kendine dokunduğunda bile istediği o noktaya asla ulamamıştı omega. Alfası olsa, hemencecik doğru noktayı bulur ve onu kolayca yaprak gibi titretirdi.
Alfa için durum biraz daha farklıydı. Güçlüydü ve bunu ruh eşi haricinde bir omegayla geçirmeyecekti. Savaş alanına kızgınlıkları için, özellikle güçlü komutanlar için en cilveli omegalar seçilip götürülüyordu ki güçten düşmesinler diye. Komutan D, bunu asla geri çevirmezdi hatta dostu Komutan Taehyung onun için ayarlanmış iki güzel omegayı hiç bakmadan reddettiğinde anlayamamıştı.. Kendini tutup Goryeo'da bekleyen eşine sadık kalmayı başarması onun için saçmaydı ancak şimdi daha iyi anlamıştı onu. Eğer gerçekten seviyorsa bir kişi, diğer hiç kimse umurunda olmazdı. Komutan D, tıpkı Komutan Taehyung gibi eşine sağdıktı artık.
Goryeo'nun sonbahar havasının yoğunca hissedildiği o gün, siyah saçlı omega oldukça mutluydu. Zaten elinden geldiğince, alfası için mutlu oluyordu. Ama bugün bir başkaydı.
