Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Başkaları zamana düşer; bense zamandan düştüm. Zamanın üzerinde yükselen ebediyetin yerini, onun aşağısında kalan öteki ebediyet alır; o kısır mıntıkada artık ancak tek bir arzu duyulur: Tekrar zamanla bütünleşmek, her ne pahasına olursa olsun ona yükselmek, yerleşilen bir yuva yanılsaması için ondan bir parseli sahiplenmek. Ama zaman kapalıdır, ama zaman erişilmezdir: Bu negatif ebediyet, bu kötü ebediyet de zamana nüfuz etmenin imkansızlığından ibarettir zaten."
1830, Goryeo ve Joseon Bölge Krallıkları
Güneşin solgun ışınları odayı hafifçe aydınlatarak yeni bir güne hazırlarken alfasının kürküne sarılarak uyuyan omega, odanın içinde ondan başka birinin daha olduğundan habersizdi. Sabahın ilk saatlerinde olduğu için uykusunun en tatlı yerinde, yüzüne çarpan sıcak nefeslerle hafifçe irkildi. Önce yüzünü buruşturdu ardından da başını koyduğu yastığa bastırıp gözlerini araladı.
Karşılaştığı şey, yıldızlardan daha parlak olarak tabir edebileceği minicik, iki ucu nizami bir şekilde çekilmiş boncuk gözlerdi. Simsiyahlardı ve ona sabırsızca bakıyorlardı. Omega irkildi ama çabuk toparlandı, buraya nasıl girmiş olabileceğini düşünürken kız çocuğu, ona yaklaşıp koklar gibi yaptı "Oppa D gibi kokuyorsun. Onun eşi misin?"
Uyku sersemi olduğundan sorusu bir an idrak edemedi. Hatta onun küçük Heran olduğunu bile birkaç saniye sonra algıladı. Ne diyeceğini bilemedi ilk başta, onun eşi değildi ama olacak mıydı ki?
"Zor bir soru mu sordum?" dedi tatlı tatlı gülümseyerek hafif çıkık ön dişlerini gözler önüne sermişti "Omega babam hep zor sorular sorduğumu söyler."
Yutkundu omega, gerçekten de öyleydi, cevabını veremeyeceği bir soru sormuştu. Henüz her şey daha yeniyken soruya bir cevap değil de başka bir soruyla yanıt vermekle geçiştirdi "Buraya nasıl girdin?"
"Kapıdan."
Afalladı ve tekrardan yineledi sorusunu "Hayır, yani demek istediğim nasıl girdin? Kapıda hizmetliler var."
"Canım istedi, girdim. Bazı şeylerin sebebi olması gerekmez." Küçük omuzları aşağı ve yukarı kalkıp silkindiğinde beklemeden devam etmişti konuşmasına "Hem, bu sarayda benim giremeyeceğim bir yer yok ki. Bir daha bana böyle sorular sormazsan sevinirim."
"Ne?" dedi hayretle.
"Öyle işte."
Küçük bir çocuk tarafından alt edildiğini hissetmişti aniden, hazır cevaptı Heran ve onun bu halleri karşısına kim çıkarsa çıksın herkesi alt ederdi. Genlerini alfa ve omega babasından almıştı ne de olsa.
