Ace De Luca ✔️ [tłumaczenie polskie]

FOURTEEN

"when it's all finished, you will discover it was over random"

„Kiedy wszystko się skończy, odkryjesz, że było to zbyt przypadkowe".

---

Aria White

Kiedy zaczynam się budzić, ból głowy, który odczuwam, staje się coraz silniejszy. Otwieram oczy i próbuję wstać z łóżka.

Zanim mogłam założyć najgorsze, rozejrzałam się po pokoju i zrozumiałam gdzie jestem. Pamiętam jego czarne wnętrze i sięgające od podłogi do sufitu okna w sypialni.

Patrzę na stolik, widzę Advila i szklankę wody. Po wypiciu wody i zabraniu lekarstwa wstaję z jego łóżka i kieruje się do łazienki. Miał całkiem dużą łazienkę. Nawet pasuje do jego pokoju, z wyjątkiem niektórych drewnianych akcentów. Nigdzie nie widziałam prysznica, tylko wannę.

Podchodzę do zlewu i zmywam cały mój makijaż z ostatniej nocy. Ktokolwiek zmienił moje ubrania, zapomniał, że mam makijaż, a nawet nie zadawał sobie trudu, żeby go zmyć.

Kiedy skończyłam, spojrzałam na siebie w lustrze. Miałam na sobie szorty i za dużą koszulkę, w której moje ciało tonęło. Moje włosy były w nieładzie, więc naprawiłam je i związałam z powrotem w niski kucyk.

Kiedy już się odświeżyłam, zeszłam na dół, żeby zobaczyć, co mogę zjeść na śniadanie. Skierowałam się na dół, zobaczyłam, że jest już zrobione. Lana. oczywiście jest w kuchni z wielkim uśmiechem na twarzy i przygląda się temu, co mam na sobie.

– Co się cieszysz? – zapytałam, siadając na stołku przed nia.

- Och, nic kochanie. Jak spałaś? – spytała Lana, odrzucając temat.

- Jak kamień.

- Jak minęła ostatnia noc? Dobrze się bawiłaś?

- Ooo tak! To Bugatti, które Val dał mi prowadzić, było takie piękne i szybkie. Możesz w to uwierzyć? - wykrzyknęłam.

Lana roześmiała się. - Tak, powiedział mi wszystko o swoich urodzinowych planach dla ciebie. Co zamierzasz dzisiaj robić? Nikt jeszcze nie wstał.

- Myślę, że dzisiaj będzie dzień rekonwalescencji. Obejrzę kilka filmów i będę miała leniwy dzień. Chcę też porozmawiać z Ace o tym, co wydarzyło się zeszłej nocy.

- Co się stało? – zapytała Lana, marszcząc brwi.

- Po prostu za bardzo się upiłam i ostatnią czynnością, jaką pamiętam jest to, że Ace zabrał mnie do swojego samochodu.

Lana skinęła głową. - Jesteś szczęśliwa, że twoja rodzina jest tutaj?

- Tak, bardzo za nimi tęskniłam. Cieszę się, że są tutaj i Ace pozwolił im zostać. Jestem bardzo wdzięczna, że to zrobił.

- Kochanie, nie powinnam ci mówić, ale to Ace kazał im wszystkim przyjechać.

- Ace? – zapytałam zszokowana.

- Ace powiedział Alexowi, żeby zabrał ze sobą rodzinę. Pomyśl o tym jako o prezencie urodzinowym. Wybrał też te czerwone rękawice bokserskie od Alicii i od niego, ale nie chciał ci ich dać. - To, co mówiła Lana, było szokujące, ponieważ nigdy nie wyobrażałam sobie, że Ace robi to dla mnie. – Ale nie mów mu, że ci powiedziałam. To zrujnuje jego ego. - Lana zachichotała. - Ale po prostu informuję, że Ace nigdy wcześniej nikomu nie pomógł.

- Co masz na myśli?

- Poznałam go, gdy miał około 6 lat. Był najszczęśliwszym małym chłopcem, jakiego można było spotkać. Zawsze pomagał mi w kuchni lub pytał, czy potrzebuję pomocy przy sprzątaniu. - Lana przerwała, a na jej twarzy pojawił się smutek. - Kiedy zaczął dorastać, bardzo się zmienił. To głównie zasługa jego ojca. Stał się takim człowiekiem, jakim jest dzisiaj, dzięki ojcu. Zimny, bezwzględny, manipulujący, diabeł. Nigdy nie miał normalnego dzieciństwa".