"Hastayı hemen kontrol odasına götürün"
Her ne olduğunu anlamadan tekerlekli sandalye ye oturdum. Odanın kapısından çıktığımda doktor anneme önemli bir şeyler söylemeye çalışıyordu.
"En başta konuştuğumuz gibi bu ameliyatın olumlu olmama ihtimali de vardı. Anladığım kadarıyla ameliyat işe yaramadı. Ama üzülmeyin en fazla iki yıl geçerse tekrar ameliyat olabilir."
Annem sessizce ağlamaya başladı. Gürkan ağlamamak için hastanenin bahçesine çıktı.
Doktor yanıma geldiğinde. Beni birkaç teste soktu. Artık hiç umudum kalmamıştı. Tekrar ameliyat olsam oda işe yaramasa tekrar tekrar bu böyle sürecek. Kabullendim ben buyum, eksiklerimle fazlalarım'la.
Testlerden çıktıktan sonra üzerimde bir yük vardı. Doktor artık eve gidebileceğimizi testlerden ve gelişmelerden bizi haberdar edeceğini söyledi.
Babam beni kucağına aldı. Annem zaten çoktan eşyalarımı toplamıştı Gürkan'ın hiç sesi çıkmıyordu olanlardan o da etkilenmişti.Eve gittiğimizde kimse bu konunun üzerinde durmadı herkes eskisi gibi devam etmeye çalışıyordu. Ben mi? Ben ne yapabilirim ki ameliyat bile işe yaramadı olanları kabullenmekten başka ne yapabilirim ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖRDÜĞÜM
ЧиклитHayatta bazı şeyler eksiktir.Benim eksikliğim gözlerim... Görmeyen bir insan nasıl hayal kurabilir ki?
