My Rival Becomes My Husband

Part Five (Zawgyi)

Harryတစ္ေယာက္ ေဆး႐ုံကုတင္ေပၚတြင္ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာလွဲေလ်ာင္း ေနသည့္ Madam Taylorကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ဒီမနက္ေစာေစာမွာ ကေလးေတြအတြက္ မနက္စာလုပ္ေနစဥ္ Madam Taylorေမ့လဲသြားလို႔ အေရးေပၚအခန္းေရာက္တယ္ဆိုၿပီး Ms.Maryကဖုန္းဆက္လာလို႔ စာတိုတစ္ေစာင္ပဲ ခ်န္ခဲ့ၿပီး ေဆး႐ုံကိုအေျပးလာခဲ့ရသည္။

Ms.Maryက ဆိုင္ဖြင္ရဦးမွာမလို႔ Harryသာ Madam Taylorအနားမွာ လူနာေစာင့္အျဖစ္ က်န္ခဲ့ရေလသည္။ဒါကိုႀကိဳျမင္၍ ျပန္မလာနိုင္ေၾကာင္း စာတိုေလးထားခဲ့ျခင္းပင္။

Madam Taylorကိုေငးၾကည့္ေနရင္း Harryတစ္ေယာက္ သူ႕လည္ပင္းကို မေတာ္တဆပြတ္မိသြားေတာ့ စပ္ဖ်င္းစပ္ဖ်င္းနဲ႕ နာေနတာကို သတိထားမိသြားၿပီး မေန႕ညကအျဖစ္အပ်က္ကိုပါ သတိျပန္ရသြားသည္။

Malfoyကသူ႕ကို အေပ်ာ္ကစားခဲ့ျခင္းပင္။ထိုအအရာမွလြဲ၍ တျခားအရာ မျဖစ္နိုင္။Malfoyႏွင့္ သူအခုေရာက္ေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္တို႔ၾကားမွာ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ႕မွ မရွိေခ်။တစ္ခါတစ္ရံ အတူတူအိပ္ၾကတာက လြဲၿပီးဘာမွမရွိ။

Malfoyရဲ႕ အထိအေတြ႕ေအာက္မွာ လိုက္ပါစီးေမ်ာမိသည့္ သူ႕အျဖစ္ကို သူျပန္ေတြးရင္း Harryမွာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီလာ႐ုံသာမက ပူပါပူတက္လာသည္။ဒါကသူနဲ႕မဆိုင္ေခ်။Malfoyရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို ရင္းႏွီးၿပီးက်င့္သားရေနသည့္ မူလပိုင္ရွင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ပင္။အထိအေတြ႕မွာ သာယာေနမိသည့္ ကိုယ့္စိတ္ကို မနည္းထိန္းလိုက္လို႔သာ ဒီေလာက္နဲ႕ရပ္သြားျခင္းပင္။

'ငါသာ ေျခေထာက္နဲ႕လွမ္းမကန္ရင္ အဲ့ေကာင္ ဘယ္အထိသြားဦးမလဲ မသိ?'

ေတြး႐ုံနဲ႕တင္ ေက်ာခ်မ္းလာ၍ Harryတစ္ေယာက္ အပူမက်ေသးသည့္ နီရဲေနေသာ မ်က္ႏွာအား မ်က္ႏွာသစ္ရန္ သန့္စင္ခန္းဆီသို႔ ထြက္လာလိုက္သည္။Madam Taylorက စိတ္ခ်ရသည့္အေျခအေန ေရာက္ၿပီမလို႔ ရိုးရိုးလူနာေဆာင္ကို ျပန္ေျပာင္းလာရၿပီျဖစ္လို႔ ကိုယ္ပိုင္အခန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ Harryလည္း အခန္းကန့္ထားသည့္ ေဆး႐ုံလိုက္ကာကို ဆြဲဖယ္ရင္း သန့္စင္ခန္းရွိရာကို ထြက္လာသည္။

Malfoyေပးခဲ့သည့္ ကိုက္ရာနဲ႕အမွတ္အသားေတြကို လည္ေထာင္sweaterနဲ႕ ဖုံးအုပ္ထား၍ မည္သူမွမျမင္ေတြ႕နိုင္ေပ။